Maltańczyk – opis rasy Maltańczyki to niewielkie psy, których ich wygląd niezmiernie cieszy oko. Jest to przede wszystkim niewielka rasa, raczej długowieczna. Jej przedstawiciele mogą cieszyć się długim życiem – maltańczyk potrafi dożyć nawet kilkunastu lat. To pies z czaszką dłuższą niż kuf. Maltańczyk posiada nisko osadzony ogon oraz szeroką klatkę piersiową znajdującą się poniżej poziomu łokci. Jego sierść jest bardzo przyjemna w dotyku. Włos jest obfitej długości, a także znajduje się na całym ciele. Wielu właścicieli czworonogów decyduje się na tą rasę psów ze względu na błyszczącą oraz bardzo delikatną w dotyku sierść. Uszy maltańczyków są w kształcie trójkątów dokładnie przystających do boków głowy. Najczęściej spotkać możemy maltańczyki maści białej, rzadziej o kolorze kości słoniowej. Maltańczyk – hodowla Możliwy zakres cen jest bardzo szeroki, zależy on od renomy hodowcy oraz od tego, jak bardzo rodzice szczeniaka zbliżyli się do wymarzonego wzorca. Hodowla tej rasy psów może być bardzo opłacalna, bowiem za maltańczyka przyszłym właścicielom przyjdzie zapłacić od 1000 do 3000 zł. Droższe są natomiast szczeniaki ze specjalnej linii koreańskiej. Zakup takiego psa to już koszt w granicach 9000 zł. Maltańczyk – historia Wbrew popularnej opinii, rasa tych psów wcale nie wzięła swojej nazwy od popularnej i ciepłej wyspy. Maltańczyk to słowo, które wyewoluowało od innego słowa oznaczającego przystań. Psy będące pierwowzorem tej rasy początkowo zamieszkiwały liczne, nadmorskie porty. Maltańczyki wykorzystywano do walki z różnymi szkodnikami – przede wszystkim były szkolone, aby skutecznie polować na myszy oraz szczury, które znacznie utrudniały życie marynarzom w portach. Prawdopodobnie pierwsza wzmianka o tych psach pochodzi już z czwartego wieku przed naszą erą. Wtedy to Arystoteles opisywał małe pieski, które były często spotykane w Rzymie. Maltańczyki opisał także Strabon. Co więcej, tę rasę psów szczególnie upodobali sobie renesansowi malarze. Psy bardzo często przebywały na salonach jako maskotki pięknych dam w tym okresie. Pielęgnacja, akcesoria Pielęgnacja maltańczyka przede wszystkim polega na regularnej kąpieli. Psy te są bardzo przyjacielskie, przywiązują się do właścicieli, dlatego często śpią z nimi w łóżku. Warto pamiętać o tym, aby wykąpać maltańczyka po każdym spacerze, podczas którego się ubrudził. Już szczeniaka warto przyzwyczajać do kąpieli. Maltańczyk jest psem długowłosym, po kąpieli należy więc starannie go wysuszyć. Najlepiej użyć do tego celu suszarki, jednak powinniśmy zachować bezpieczną odległość, tak, aby czasem nie podrażnić oraz nie poparzyć skóry psa. Pod żadnym pozorem nie pozwólmy, aby woda dostała się do uszu czworonoga, w przeciwnym wypadku może to spowodować przewlekłe zapalenie oraz dyskomfort. Oprócz kąpieli ważne jest także czesanie. Warto przygotować specjalną szczotkę oraz grzebień wykorzystywane tylko w tym celu. Czesanie powinno być podzielone na proces rozczesywania poszczególnych pasemek. Czynności rozpoczynamy od brzucha, by następnie rozczesać łapy, a na samym końcu dopiero grzbiet. Pielęgnacja maltańczyka to oczywiście także wielka troska o jego uszy. Włosy z uszu należy regularnie wyrywać. Aby ograniczyć zdenerwowanie czworonoga, połóż go na plecach lub na brzuszku i mów delikatnym głosem, tak, aby się uspokoił. Uszy dodatkowo można czyścić od wewnątrz, używając delikatnie zwilżonego kosmetycznego wacika. Pod żadnym pozorem nie wykorzystuj do tego celu patyczków do uszu. Smycze, szelki, kagańce i inne akcesoria dla maltańczyków Sklep Zoologiczny wybór akcesoriów dla maltańczyków Dorosłość Maltańczyk będzie bardzo szybko rosnąć w początkowych miesiącach życia. Z każdym kolejnym miesiącem nie można zapominać o szczególnym szkoleniu. Głównie od tego, ile poświęcimy czasu naszemu szczeniakowi będzie zależeć jego zachowanie w przyszłości. Jeżeli maltańczyk skończy 12 miesiąc życia, będzie już w pełni rozwinięty. Powinien się już zachowywać dojrzale i znać wszystkie reguły panujące w domu. Jednak nie powinniśmy zapominać o dalszym szkoleniu, bowiem pies uczy się całe życie i warto o tym pamiętać. Mini Maltańczyk, żywienie Warto w tym momencie rozprawić się z pewnym mitem – rasa mini maltańczyk nie istnieje. Przekonanie, że właściciel posiada miniaturową wersję maltańczyka, jest niestety błędne. Mini maltańczyk to nadal ta sama rasa, tylko nieco niedożywiona. Między bajki można więc wrzucić opowieści o tym, jak bardzo szczęśliwy jest maltańczyk, którego właścicielka nosi go regularnie w torebce. Taka miniaturka to żadna inna rasa, tylko po prostu pies, który nie dostał w porę swojego posiłku. Zagładzając swojego psa nie sprawisz, że będzie wyglądał okazale i zjawiskowo przez dłuższy okres czasu. Niedożywienie może powodować postępujące choroby, a także schorzenia układu kostnego. Co więcej, brak wystarczającej ilości pokarmu będzie negatywnie działał na temperament oraz aktywność tego pieska. Sklep Zoologiczny wybór karm dla maltańczyków Maltańczyk – choroby Maltańczyki to z reguły bardzo zdrowe psy, które w zdrowiu mogą przeżyć długie lata. Ta rasa jest długowieczna – pies może dożyć nawet wieku kilkunastu lat. Co więcej, swoją aktywność zachowuje nawet do późnych lat. To niesamowita zaleta dla wszystkich właścicieli, którzy uwielbiają widzieć swoje czworonogi zawsze radosne i skłonne do zabawy. W przypadku maltańczyka istnieje kilka często występujących schorzeń, których jednak można uniknąć. Wymaga to szybkiej reakcji, aby nie przeoczyć momentu, kiedy prewencja schorzenia jest jeszcze możliwa. Choroby nieodłącznie związane z tą rasą to przede wszystkim schorzenia zębów. Kamień nazębny może powodować zapalenia dziąseł, a nawet utratę wszystkich zębów. Bez względu na okoliczności powinniśmy zadbać o to, aby zęby były regularnie czyszczone. Można to zrobić u wyspecjalizowanego weterynarza, który posiada odpowiedni sprzęt do takiego zabiegu. Choroby dotykają także oczy. Częste są zapalenia spojówek. Co więcej, właściciele powinni zwracać uwagę na niedrożność kanalików łzowych. Takie schorzenie będzie powodować powstawanie nieatrakcyjnych dla naszego oka zacieków. Te z kolei sprawią, że ten niezwykle estetyczny piesek nie będzie prezentował się dobrze. Zaropiałe oczy dodatkowo przyczynią się do cierpienia pieska. Kolejne choroby maltańczyka związane są ze schorzeniami ortopedycznymi. Bardzo często doskwierać mu może martwica kości udowej, a także problemy ze stawami kolanowymi. Są to oczywiście schorzenia związane z genami, jednak można im skutecznie zapobiegać. By to zrobić, dostarczaj twojemu czworonogowi odpowiedniego pokarmu i skrupulatne przestrzegaj odpowiedniej diety. Lepiej zapobiegać schorzeniom ortopedycznym, niż później je korygować chirurgicznie. Wysokiej jakości sucha karma, bogata w wapń i mikroelementy działa najlepiej na kości i stawy – warto podawać ją regularnie. Pamiętaj o tym, by nie przekarmić pupila, gdyż każda kolejna warstwa niepotrzebnego tłuszczyku będzie negatywnie działać na jego kręgosłup oraz kondycję jego kości. Maltańczyk – waga Właściciele tych psów dobierając dietę dopasowaną do potrzeb psów często zastanawiają się, ile dokładnie powinien ważyć Maltańczyk. Waga tego psa oczywiście będzie zależeć od naturalnych predyspozycji oraz wieku. Dorosły osobnik nie powinien ważyć mniej niż 2 kilogramy i więcej niż 4 kg. Najlepiej regularnie sprawdzać wagę pupila i zadbać o to, aby ważył w okolicach 3 kg. Będzie to rozwiązanie jak najbardziej rozsądne oraz proste do zrealizowania. Taka średnia waga spowoduje, że jednocześnie nie zagłodzicie waszego pupila, a z drugiej strony nie wywołacie u niego nadmiernej otyłości. Otyłość może prowadzić do wad oraz schorzeń kręgosłupa. Dbając o prawidłową dietę maltańczyka, nie powinniśmy podawać mu żadnych słodyczy, pomimo faktu, że ta rasa psów po prostu je uwielbia. Dodatkowo warto karmić psa suchą karmą najwyższej jakości, która umożliwia łatwe porcjowanie oraz racjonowanie żywności. Powinna być wzbogacona o wapń, zwłaszcza jeśli pies jest jeszcze młody. Strzyżenie Maltańczyki potrafią wywołać u swoich właścicieli niejeden uśmiech na twarzy i przysporzyć sporo radości. Szczeniaki są niesamowicie pocieszne i potrafią sprawić, że każdy nasz kolejny dzień będzie nabierał niesamowitych kolorów. Wraz z wiekiem maltańczyk staje się coraz większy, a jego sierść coraz dłuższa. Aby wasz czworonogi towarzysz wyglądał zawsze schludnie oraz cieszył oko, należy zadbać o jego regularne strzyżenie. Nigdy nie musicie robić tego samodzielnie. Jeżeli nie posiadacie odpowiednich zdolności fryzjerskich, możecie udać się do najbliższego fryzjera psów z dobrą renomą. Z pewnością będzie posiadał masę pomysłów i sugestii na temat tego, jak dokładnie powinien być ostrzyżony wasz pupil. Pamiętajcie o tym, że z uwagi na mały rozmiar piesek z długą sierścią nie będzie prezentował się najlepiej. Trzeba więc zawsze dbać o to, aby sierść była raczej krótka, chociaż oczywiście czasem mogą występować wyjątki, zwłaszcza jeżeli marzy nam się bardziej zróżnicowana fryzura przyozdabiająca naszego pieska. Tradycyjna fryzura maltańczyka wygląda następująco: jego tors jest pokryty sierścią obstrzyżoną krótko, z kolei na głowie sierść jest już nieco dłuższa, a włosy z gracją opadają na uszy oraz szyję. Dodatkowo taka fryzura maltańczyka może być uwieńczona stylową kokardą. Jeżeli nie posiadasz wystarczającej kreatywności lub też nie odnajdujesz się w świecie psich fryzur, możesz skorzystać z Internetu. Tam znajdziesz mnóstwo zdjęć oraz publikacji dotyczących tego, jak może być ostrzyżony twój czworonożny przyjaciel. Odpowiednie strzyżenie takiego pieska z pewnością doda mu uroku i gracji. Kosmetyki dedykowane maltańczykom Sklep Zoologiczny wybór kosmetyków dla maltańczyków Strzyżenie maltańczyka powinno być przeprowadzane regularnie. Podczas takiej czynności przede wszystkim powinieneś uważać na to, aby nie skaleczyć psa. Jeżeli nie czujesz się wystarczająco pewnie podczas strzyżenia, to zwróć się najlepiej o pomoc do wykwalifikowanego psiego fryzjera. Tylko w taki sposób możesz mieć pewność, że twój ukochany maltańczyk będzie wyglądał niesamowicie przy każdej okazji. Ostrzyżony maltańczyk dodatkowo nie będzie wyglądał na zaniedbanego – tak odbierają te psy inni ludzie, gdy pies posiada zbyt długą sierść. Szukaj takiego psiego fryzjera, który sprawi, że strzyżenie maltańczyka nie będzie niczym uciążliwym, zarówno dla ciebie, jak i dla twojego pupila. Ważne jest to, aby fryzjer oraz pies nawiązali obustronną więź. Strzyżenia dla maltańczyka powinno być raczej czymś przyjemnym, nie tylko smutnym obowiązkiem.

Pies rasy maltańczyk to niepozorne stworzenie, które na pozór przypomina sympatyczną maskotkę, jednak w rzeczywistości wyróżnia się naprawdę wielką osobowością. Jego przeznaczeniem jest bycie psem do towarzystwa. Nie oznacza to jednak, że nie pupil nie potrzebuje zaangażowania ze strony opiekuna. Wręcz przeciwnie – maltańczyki uwielbiają zabawę i zawsze chcą być w centrum uwagi. Ich szkolenie nie sprawia zazwyczaj problemów, jednak w żadnym wypadku nie powinno być zaniedbywane. Podstawowe informacje Rozmiarmasa: 3–4 kg;wzrost: 20–25 cmMaśćbiałaDługość życia10-15 latCharakteraktywny, czuły, radosny Maltańczyk – wygląd i opis rasy Już na początku warto zaznaczyć, że maltańczyki mają tylko i wyłącznie białą sierść. Wzorzec FCI nie zakłada żadnych łat, znaczeń czy innych wariantów kolorystycznych. Właśnie dlatego psy określane w ogłoszeniach jako czarne maltańczyki nie mają wiele wspólnego z opisywaną rasą. Sierść jest nie tylko biała, ale także długa. Może dorastać nawet do dwudziestu centymetrów. Włos jest jedwabisty, miękki w dotyku i lśniący. Szata powinna być prosta. Wzorzec nie dopuszcza żadnych fal czy loków. Maltańczyk – wzrost i waga Maltańczyk to niewielki psiak. Wysokość w kłębie nie może przekraczać 25 cm. Tułów zwierzęcia powinien być o jedną trzecią dłuższy od wysokości, co sprawia, że pies ma budowę nieco wydłużoną i smukłą. Czaszka maltańczyka jest spłaszczona, a uszy wiszące i przylegające. Znajdują się na nich długie włosy, dlatego na pierwszy rzut oka mogą być one całkowicie niewidoczne. W przypadku rasy maltańczyk waga zależna jest od indywidualnych cech każdego osobnika oraz od płci. Suczki są nieznacznie lżejsze od samców. Wzorzec zakłada wagę pomiędzy 3 a 4 kg. Maltańczyk – usposobienie i zachowanie Pomimo swoich niewielkich rozmiarów maltańczyk ma dużą osobowość i bardzo lubi wszelkie aktywności. Co prawda potrzeba ruchu nie jest u niego tak duża jak u większych ras psów, jednak spacery wokół bloku to zdecydowanie za mało. Mowa tu także o aktywności intelektualnej. Maltańczyk – zabawa i nauka Maltańczyki są bardzo inteligentne i szybko się uczą, jednak pozostawione same sobie mogą stać się naprawdę nieznośne. Znudzone same organizują sobie czas i możesz być pewien, że wyposażenie domu nie wyjdzie z tego bez szwanku. Warto więc zadbać o rozwijające zabawy, maty węchowe oraz naukę nowych sztuczek. Ze względu na dosyć dużą inteligencję i chęć do pracy zarówno młode, jak i dorosłe maltańczyki są bardzo wdzięcznymi obiektami szkolenia. Z opiekunem nawiązują bardzo silną relację. Jeżeli jest ona świadoma i oparta na zrozumieniu oraz szacunku, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby taki duet spróbował swoich sił w treningach posłuszeństwa. Maltańczyk – stosunek do człowieka Maltańczyki to czułe i bardzo sympatyczne psy, które swoją rodzinę traktują uważają za centrum wszechświata. Z ukochanym opiekunem chcą przebywać przez cały czas i wymagają od niego dużo uwagi. Jest to bez wątpienia urocze, jednak może przekładać się na problemy z pozostawaniem samodzielnie. Szczenię trzeba od samego początku przyzwyczajać do zostawania samego w domu, w przeciwnym razie może zacząć przejawiać lęk separacyjny. Maltańczyki – szczekanie i stosunek do obcych Zachowanie maltańczyków nie jest uciążliwe, jeśli chodzi o szczekanie. Nie są to głośne psy. Kiedy w ich otoczeniu stanie się coś, co wzbudzi ich czujność, nie boją się jednak głośno zaalarmować opiekuna. W stosunku do obcych są serdeczne. Łatwo zyskać ich zaufanie, jeżeli oczywiście jest się w stosunku do nich odpowiednio delikatnym i uprzejmym. Maltańczyk biały – zdrowie Maltańczyk to pies stosunkowo zdrowy, który nie cierpi raczej na choroby genetyczne. Tak jak u innych niewielkich ras, może zdarzyć się u niego wypadanie rzepek. Jednak w opinii hodowców są to stosunkowo rzadkie przypadki. Pod dłuższą sierścią dorosły maltańczyk nie ma podszerstka. To sprawia, że w niskiej temperaturze na dłuższe spacery potrzebuje dobrze uszytego ubrania ochronnego. Podczas upałów należy zapewnić psu dostęp do cienia i chłodnej wody. Wysokie temperatury są dla maltańczyka o wiele mniej uciążliwe niż niskie. Spośród chorób, które mogą przydarzać się rasie, często wymienia się syndrom WSDS (shaker dog syndrom), nazywany także zespołem drżenia białych psów. Objawia się to niewielkimi drgawkami, które sporadycznie pojawiają się u zwierząt. Problemy zdrowotne dotyczą często psów, które określane są jako maltańczyk miniaturka. Według opisów lekarzy weterynarii u tych osobników występuje na przykład wysokie ryzyko pojawienia się wad serca czy problemów ze spojówkami, a także kamień nazębny. Z tego powodu warto wybrać taką hodowlę maltańczyka, która ma dobre opinie i działa zgodnie ze wzorcem FCI. Pies maltańczyk – pielęgnacja Sierść maltańczyka powinna być poddawana regularnej pielęgnacji. Jej podstawą jest intensywne szczotkowanie. Po każdym spacerze należy dokładnie rozczesać włos, aby pozbyć się potencjalnych kołtunów i zabrudzeń. Jest to szczególnie istotne w przypadku wyjść do lasu, na łąkę czy górski szlak. Maltańczyk – wizyty u groomera Zaleca się regularne wizyty u groomera, który ostrzyże psa i w sposób profesjonalny zadba o jego szatę. Włosy maltańczyka nie wypadają w znacznej ilości, jednak rosną przez całe życie, tak jak ludzkie. Z tego powodu wymagają specjalistycznej pielęgnacji. Wizyta u profesjonalisty będzie również znacznym ułatwieniem dla ciebie. Maltańczyki a problemy z zaciekami Maltańczyki często miewają problemy z zaciekami w okolicach oczu. Zwykle są one efektem niedrożności kanalików łzowych. W niektórych przypadkach winne są alergie albo włosy podrażniające mechaniczne gałkę oczną. Warto więc podczas pielęgnacji poświęcić temu obszarowi więcej czasu. Regularnie przemywaj oczy maltańczyka roztworem soli fizjologicznej. W sklepach zoologicznych dostępne są też specjalne przeznaczone do tego preparaty. Nie używaj domowych sposobów czy rumianku, który może silnie uczulać. Maltańczyk – żywienie Maltańczyki to psy o ogromnym apetycie. Oznacza to, że nawet najedzone potrafią upominać się o jedzenie. Koniecznie więc zadbaj o to, aby twój maltańczyk nie jadł więcej, niż potrzebuje – dieta maltańczyka powinna być dostosowana przede wszystkim do jego aktywności ruchowej. To uchroni go przed nadwagą. A co warto mu podawać? Dobrej jakości suchą karmę, przeznaczoną dla małych ras. W ten sposób dostarczysz mu niezbędnych składników. Karma dobrana odpowiednio do wieku pupila wystarczy, aby pies był zdrowy i szczęśliwy. Jeśli chcesz możesz także kupić suplementy witaminowo-mineralne oraz psie smakołyki, dzięki czemu maltańczyk będzie miał zdrową, piękną sierść i dobrą kondycję. Czym karmić maltańczyka, a czego się wystrzegać? Karma dla maltańczyka to najlepsze rozwiązanie, jednak możesz nieco urozmaicić jego dietę. Jeśli sam przygotujesz zmielone, chude mięso (nie więcej niż 60 gramów dziennie), dodaj do niego: ryż;warzywa. Ważne jest też, aby maltańczyk miał cały czas dostęp do świeżej opisywanej rasy nie mogą natomiast jeść resztek i tego, czym akurat zajada się ich właściciel. Jeśli wciąż nie jesteś pewien, czym karmić maltańczyka, skontaktuj się z weterynarzem. Mimo wszystko pamiętaj, że odpowiednia karma to bazowy i w zupełności wystarczający składnik diety takiego psa. Maltańczyk – hodowla Opis rasy sprawia, że maltańczyki są obecnie bardzo popularne. Znalezienie hodowli nie powinno stanowić szczególnej trudności. Warto jednak zwrócić uwagę na pułapki, które mogą czyhać na przyszłego opiekuna. Maltańczyk miniaturowy – dlaczego to zły wybór? Międzynarodowa Federacja Kynologiczna bardzo wyraźnie zaznacza we wzorcu, że dorosły maltańczyk nie powinien ważyć mniej niż 3 kilogramy. Wiąże się to przede wszystkim ze znacznym pogorszeniem jego stanu zdrowia. Bardzo łatwo więc wywnioskować, że maltańczyk miniaturka po prostu nie istnieje. Skąd więc tak duża popularność tego określenia w sieci? Wielu osobom zależy na tym, aby ich psy były jak najmniejsze – mogą wówczas mieścić się do torebki i słodko wyglądają na zdjęciach. To bardzo niebezpieczny i niepokojący trend. Wielu pseudohodowców rozmnaża psy słabe i chore tylko po to, aby sprzedać je jako miniaturki. W skrajnych sytuacjach krzyżowane są psy, które wcześniej głodzi się po to, aby były jak najmniejsze i nie rozwijały się prawidłowo. Nie wspieraj takiego okrucieństwa. Wybieraj hodowle zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce i osobiście je odwiedzaj. Dla pewności dowiedz się, jakie badania genetyczne mieli wykonane rodzice twojego przyszłego szczeniaka. U hodowcy uzyskasz też informacje o wadze przodków, co wskaże, czy linia jest prawidłowa. Maltańczyk – cena Jaka jest cena maltańczyka z rodowodem FCI? Obecnie ceny szczeniąt wahają się w zakresie od 3 do 5 tysięcy złotych. Stawki za konkretnego psa ustalane są indywidualnie przez każdego hodowcę, dlatego kwestie finansowe zawsze powinny być dokładnie omówione jeszcze przed podjęciem ostatecznej decyzji. Nie kupuj pierwszego lepszego szczeniaka maltańczyka! Przed dokonaniem wyboru skontaktuj się z kilkoma wybranymi hodowlami zrzeszonymi w ZKwP. Maltańczyk pies – historia rasy Maltańczyk jest jedną z najstarszych ras w Europie. Istnieją podejrzenia, że podobne psy znane były już cywilizacjom starożytnym, między innymi Rzymianom i Grekom. Wbrew swojej nazwie rasa nie pochodzi z Malty, jednak to właśnie ta wyspa – z racji swojego strategicznego położenia na Morzu Śródziemnym – stała się w pewnym momencie obszarem najczęstszego występowania tych psów. Dziś biały maltańczyk to bardzo częsty widok na ulicach i podwórkach. Maltańczyk – pochodzenie rasy Wizerunki maltańczyków można odnaleźć na różnego rodzaju starożytnych dziełach sztuki, między innymi ceramicznych naczyniach i freskach naściennych. Razem z kupcami psy te wędrowały do pozostałych obszarów Europy, a także na Bliski i Daleki Wschód – od Chin aż po Filipiny. Dokładne pochodzenie maltańczyków nie jest znane. Istnieje kilka hipotez, które jednak nie są możliwe do weryfikacji. Według jednej wersji te psy wywodzą się z terenów Dalekiego Wschodu. Inna z kolei zakłada, że rasa powstała na Sycylii. W świadectwach greckiego geografa Strabona (25 r. znajdują się wzmianki o wyspie, na której mieszkają niewielkie białe pieski. Jak piesek maltańczyk podbił świat? Wraz z rzymskimi legionami rasa dotarła na tereny Wysp Brytyjskich, gdzie szybko zaskarbiła sobie sympatię tamtejszych elit. Jej przedstawiciel był ulubieńcem królowej Marii Stuart oraz Henryka VIII. Największą popularnością maltańczyki cieszyły się na dworze Elżbiety I, która otrzymała psa od tureckich posłańców. To właśnie z Wielkiej Brytanii w późniejszych wiekach rasa stopniowo rozprzestrzeniała się na inne kraje – w tym Stany Zjednoczone i Kanadę. W XX wieku ukształtowały się dwa wzorce, które nieco różniły się szczegółami. Jeden z nich dominował w hodowlach niemieckich, a drugi w angielskich. Maltańczyk w Polsce Do Polski maltańczyki trafiły bardzo wcześnie, bo już w XIV wieku. Zwane małymi pieskami maltańskimi, podbiły serca mistrzów krzyżackich i polskich dam dworu. Psom tej rasy swoje utwory poświęcili tacy twórcy jak Jan Andrzej Morsztyn czy Jan Ursyn Niemcewicz. Maltańczyki cieszyły się dużą popularnością w dwudziestoleciu międzywojennym. Po wojnie ich blask nieco przygasł, jednak obecnie coraz więcej osób decyduje się na kupno psa tej rasy. Maltańczyk – dla kogo? Z charakteru maltańczyk jest psem bardzo wesołym. Jego duża podatność na szkolenie sprawia, że nawet niedoświadczony opiekun poradzi sobie z wychowaniem. Warto jednak pamiętać, że pomimo swojego niewielkiego wzrostu zwierzę potrzebuje jasnego wyznaczenia granic. To bardzo bystry pies, który wykorzysta każdy przejaw niekonsekwencji na własną korzyść. Brak wychowania sprawi, że bardzo szybko to właśnie dorosły pies będzie rządził całym domem. Maltańczyk a dzieci Maltańczyk to bardzo wszechstronna rasa. Jej przedstawiciel będzie doskonałym towarzyszem zarówno dla dzieci, jak i dla osób starszych. Trzeba tylko dokładnie wytłumaczyć maluchom, że piesek jest delikatny i wymaga szczególnego traktowania. Raczej nie zaleca się pozostawiania zwierzaka samego z dziećmi. Maltańczyk – stosunek do innych zwierząt Te psy niezwykle przywiązują się do swojego opiekuna, dlatego raczej nie odnajdą się w domach, które regularnie i na długo zostają puste. To rasa dla rodziny, która chce chętnie i aktywnie spędzać z nią dużo czasu. Można z powodzeniem trzymać maltańczyka w jednym domu z psami i kotami, raczej dogadują się z innymi zwierzętami. W stosunku do innych psów może być nieco nieufny, dlatego będzie wymagał dobrej socjalizacji. Maltańczyk to rasa do towarzystwa Ze względu na swoje rozmiary maltańczyk raczej nie sprawdzi się w roli psa obronnego. Nawet mimo tego, że jest dość szczekliwy. W domach z ogrodem będzie chętnie patrolował teren i z pewnością da znać, kiedy zadzieje się coś niepokojącego. Zasadniczo jest to jednak typowy piesek dla towarzystwa, idealny do codziennego życia. Sprawdzi się także w niektórych psich sportach. Maltańczyki – ciekawostki Z uwagi na długą historię rasy, związanych z nią jest kilka ciekawostek. Oto one: wizerunek maltańczyka pojawiał się na przestrzeni wieków w wielu dziełach kultury. W polskiej literaturze zachowała się „Oda do Kasperka” Jana Ursyna Niemcewicza. Poemat odnosi się do maltańczyka, którego opiekunką była starościna małgoska Anna Szaniawska;w Turcji wierzono, że maltańczyki potrafią leczyć choroby. Maltańczyk – czy to pies dla ciebie? Maltańczyk to bardzo sympatyczny piesek z długą historią. Jak przed wiekami, tak i dzisiaj jest doskonałym przyjacielem i wiernym towarzyszem. Szukając szczeniaka dla siebie, warto kierować się wzorcem rasy i rodowodem. Eksperymenty, takie jak rzekomy maltańczyk miniaturka, nie tylko krzywdzą wiele zwierząt, ale także niszczą rasę, która ma wspaniałe i bardzo długie tradycje. Popularne imiona dla psa rasy maltańczyk Popularne imiona dla psa rasy maltańczyk to: Luna;Lola;Maks;Bruno;Nela. Najczęściej zadawane pytania Czy maltańczyk jest szczekliwy? Maltańczyk jest dość szczekliwy, o wynika z jego natury i chętnie pilnuje domu. Te psy jednak łatwo się uczą i nadmiernego szczekania możemy go oduczyć. Czy jest coś takiego jak maltańczyk miniaturka? Coś takiego jak maltańczyk miniaturka nie istnieje. Jeśli widzisz takie ogłoszenia, uważaj, to prawdopodobnie pseudohodowla. Czy maltańczyki są inteligentne? Maltańczyki są bardzo inteligentne i łatwo się uczą, szybko opanowują sztuczki i są podatne na tresurę. Jakie są pieski maltańczyki? Maltańczyki to niewielkie, białe pieski to towarzystwa. Są radosne i inteligentne, szybko się uczą, i pomimo niewielkich rozmiarów są bardzo odważne. Kochają być głaskane, a także zabawę i długie spacery. Czemu pies maltańczyk śmierdzi? Jeśli twój maltańczyk śmierdzi, może być to wynikiem bakterii rozwijających się na jego skórze. To może być odpowiedni czas na kąpiel. Brzydki zapach z pyska u maltańczyka i innych ras małych psów może być wynikiem kamienia nazębnego i innych problemów stomatologicznych. Jak wygląda rasa maltańczyk? Rasa maltańczyk charakteryzuje się czystobiałym umaszczeniem. Ma ciemne oczy i jest raczej nieduży. Dorosłe psy dorastają do maksymalnie 25 centymetrów wysokości w kłębie i osiągają około 2-4 kilogramów wagi. Ile kosztuje miniaturka maltańczyka? Nie występuje taka rasa. Psy określane jako maltańczyk miniaturka, najprawdopodobniej pochodzą z pseudohodowli. Szczenięta maltańczyka z rodowodem kosztują od 1500 do 3000 złotych. Ile piesków może mieć maltańczyk? Z reguły maltańczyk może mieć od 4 do 5 szczeniąt w miocie. Rzadko zdarza się, aby było ich więcej. Czy maltańczyki często chorują? Podobnie jak inne psy małych ras maltańczyki mają tendencję do problemów ze stawami oraz stomatologicznych. Mają też genetyczne uwarunkowania do alergii, hipoglikemii, kichania wstecznego, zapadalności tchawicy, zespołu drżenia, PRA i zespolenia wrotno-obocznego. Czemu maltańczyk jest smutny? Maltańczyk to naturalnie radosny pies, jeśli więc jest smutny i osowiały, może to świadczyć o kilku kwestiach. Po pierwsze, może brakować mu ruchu — to bardzo energiczne pieski, które potrzebują kilku spacerów i zabaw dziennie. Po drugie, może być to oznaka choroby, wówczas należy zabrać go do weterynarza. Po trzecie, może tęsknić za właścicielem, szczególnie jeśli na dłuższy czas zostaje sam w domu. Jaka jest najlepsza karma dla maltańczyka? Najlepsza karma dla maltańczyka to taka o wysokiej zawartości mięsa i podrobów, zawierająca dodatek warzyw i niewiele zbóż. Ile powinien ważyć maltańczyk? Dorosły maltańczyk według wzorca FCI powinien ważyć od 3 do 4 kilogramów. Czego nie powinien jeść maltańczyk? Maltańczyk zdecydowanie nie powinien jeść po nas resztek. W jego diecie nie powinna też występować przewaga zbóż. Ponadto nie można podawać mu jedzenia szkodliwego dla psów jak ksylitolu, czekolady, czy kawy i herbaty. Jakie owoce i warzywa może jeść maltańczyk? Maltańczyk może jeść takie owoce i warzywa jak: ziemniaki, marchewki, brokuły, dynia, buraki, papryka, kalafior, rzepa, cukinia, ogórek, jabłko, banan, gruszka, maliny, truskawki i borówki. Ile powinien jeść roczny maltańczyk? Dorosły maltańczyk powinien jeść 2-3 posiłki dziennie, dostając około 60-75 g karmy jednorazowo. Jakie mięso gotować maltańczykowi? Maltańczykowi można gotować każdy rodzaj mięsa, zarówno chude, jak i tłuste, gotowany w wodzie bez soli. Czy maltańczyk może jeść indyka? Maltańczyk może jeść indyka, tak jak i inne rodzaje mięsa, o ile zostanie ugotowany w wodzie bez soli. Jest on mniej uczulający od kurczaka. W czym kąpać maltańczyka? Maltańczyka należy kąpać w specjalnym szamponie dla psów. Pieski tej rasy powinniśmy kąpać raz w tygodniu, już od szczenięcia. Czy maltańczyk może jeść drób? Maltańczyk może jest zarówno drób, jak i inne rodzaje mięsa. Należy je jednak odpowiednio przygotować, gotując w wodzie, bez soli i nie dodawać żadnych przypraw. Jaka fryzura dla maltańczyka? Popularne fryzury dla maltańczyków to bardzo krótko przycięte włosy, klasyczna sierść średniej długości, albo pokazowe długie włosy, widywane na wystawach psów. Możemy też przy włosach średniej długości zapuścić pieskowi dłuższe na uszach, co tworzy wrażenie boba. Skąd pochodzi rasa psów maltańczyk? Pochodzenie rasy psów maltańczyk nie jest nam dokładnie znane, ze względu na to, że jest to jedna z najstarszych ras świata. Była znana już w starożytnym Egipcie, Rzymie i Grecji. Istnieje teoria, że rasa ta pochodzi z wyspy Meledy, uznanej mylnie za Maltę — stąd nazwa. Czy maltańczyki lubią inne psy? Maltańczyki lubią inne psy i będą dobrymi towarzyszami dla zwierząt mieszkających w naszym domu. Co lubi robić maltańczyk? Maltańczyki lubią zarówno zabawę, jak i treningi, z ludźmi i innymi psami. Szybko się uczą i mają dobrą kondycję. Kochają też odpoczywać z opiekunem i być głaskane. Czy maltańczyk to dobry wybór? Maltańczyk to dobry wybór dla osób, które wiele czasu spędzają w domu. Ten pies jest przyjacielski i energiczny. Bardzo szybko przywiązuje się do człowieka i potrzebuje kontaktu z nim. Zdecydowanie nie jest to rasa, którą można zostawić samotnie w domu na cały dzień. Co zrobić, żeby maltańczyk nie miał zacieków? Żeby maltańczyk nie miał zacieków pod oczami, należy je regularnie przemywać solą fizjologiczną, wyciągać z nich dostające się do nich włoski i poranne „śpioszki”. Jak dbać o oczy maltańczyka? Oczy maltańczyka wymagają szczególnej pielęgnacji, ponieważ psy tej rasy mają problemy z nadmiernym łzawieniem. Należy codziennie przemywać je delikatnym płynem jak roztwór z soli fizjologicznej. Jak opiekować się psem maltańczykiem? Maltańczyk to pies, który wymaga regularnej pielęgnacji. Konieczne jest obcinanie mu pazurów, kąpiele oraz czesanie, a także czyszczenie uszu i przemywanie oczu.

Posiadanie małego pieska ma bardzo wiele zalet. Zwierzaki te zazwyczaj są bardzo towarzyskie i łatwe w ułożeniu. Nie bez znaczenia jest także fakt, że można z łatwością przenosić je z miejsca na miejsce i nie zajmują dużo przestrzeni nawet w bardzo małym mieszkaniu. Być może dlatego najmniejsze pieski świata budzą wiele emocji. Z jednej strony są naprawdę urocze, mobilne i zabawne, z drugiej – narażone na urazy i upadki. Dowiedz się, jaki jest najmniejszy pies na świecie i jakie rasy najczęściej stają do wyścigu o fotel lidera. Malutkie pieski są uwielbiane przez wiele osób na całym świecie. Coraz większa liczba miłośników takich maluchów dąży do hodowania i kupowania jak najmniejszych zwierzaków. Właśnie dlatego w Księdze Rekordów Guinnessa znalazło się miejsce właśnie dla najmniejszego psa na świecie. Kto dzierży ten zaszczytny tytuł? Najmniejszy pies na świecie Od 2013 roku pierwsze miejsce w kategorii najmniejszy pies świata należy do Milly, suczki rasy chihuahua, która mieszka w Dorado, średniej wielkości mieście w Puerto Rico. Jak wygląda najmniejszy pies świata? Milly ma zaledwie 9,65 cm wysokości, brązowe futerko i podobno bardzo dużą świadomość swojej wyjątkowości. Chętnie pozuje do zdjęć i promuje biżuterię oraz ubranka dla zwierząt. Po urodzeniu suczka ważyła zaledwie 20 gramów i musiała być karmiona zakraplaczem do oczu. Dzięki trosce opiekunki przeżyła i cieszy się dobrym zdrowiem. Tuż przed obecną rekordzistką za najmniejszego pieska uchodził Boo Boo, który mierzył niewiele ponad 10 centymetrów. Co ciekawe, malutkim rozmiarem Milly zainteresowała się koreańska firma, która zajmuje się klonowaniem zwierząt. Obecnie wykonano ponad pięćdziesiąt klonów najmniejszej suczki świata i najpewniej to jeszcze nie koniec. Najmniejszy pies w Polsce Chociaż Milly na razie jest bezkonkurencyjna, kilka piesków rasy chihuahua depcze jej po piętach. Mało kto wie, że kandydatem na najmniejszego psa na świecie był swego czasu piesek z naszego kraju. Toudi chihuahua z Wrocławia w wieku czterech miesięcy mierzył zaledwie 6 centymetrów! Biszkoptowy piesek był tak bardzo malutki, że kiedy stawał obok zielonego jabłuszka, był z nim praktycznie równy. Zapadał się w puchowym dywanie, z którego zazwyczaj wystawała tylko jego głowa. Swoje imię odziedziczył po jednym z bohaterów Gumisiów. Najmniejszy pies z Wrocławia niestety zmarł w 2016 roku, jednak do tej pory uchodzi za najmniejszego psa w Polsce. Najmniejsze psy na świecie – ranking małych ras Miłośnicy małych zwierzaków mają do wyboru kilka ras, które mogą uchodzić za najmniejsze psy świata. Oczywiście prym wiodą chihuahuy, jednak jest jeszcze kilka bardzo sympatycznych psiaków, które wyróżniają się mikroskopijnym niemal rozmiarem. Chihuahua – najmniejszy pies Pieski tej rasy są bardzo popularne w naszym kraju. Zazwyczaj ważą one od 1,5 do 3 kilogramów, jednak na wystawach często dopuszczalne są nawet mniejsze pieski. Świadczy o tym chociażby Milly – najmniejszy pies świata – która waży zaledwie 500 gramów. Chihuahua to pieski o fantastycznym charakterze, które są sympatyczne i bardzo przywiązane do swoich opiekunów. Wykazują się dużą energią do zabawy i są niemal całkowicie pozbawione agresji. Łatwo je wychować, a one same chętnie wchodzą w interakcję zarówno z dziećmi, jak i z innymi zwierzakami. Najmniejsze psy świata: maltańczyk Maltańczyki to z reguły niewielkie zwierzaki. Jednak mało kto wie, że w Korei Południowej hodowane są najmniejsze linie tych psów, które oficjalnie uznawane są przez FCI. Malutkie maltańczyki, które pochodzą z Azji, są popularne przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych. Charakterem pieski te nie odbiegają od maltańczyków z innych linii. Są bardzo czułe i żywiołowe. Uwielbiają pieszczoty i bardzo szybko przywiązują się do swojej rodziny. O ich szatę należy bardzo dbać, dlatego dobrym rozwiązaniem jest częste odwiedzanie salonu groomera. Najmniejsze rasy psów: yorkshire terrier Yorki to jedna z najpopularniejszych małych ras w naszym kraju. Pieski te wzorcowo ważą od dwóch do trzech kilogramów. Oprócz pięknej szaty i uroczego wyrazu pyska powinny mieć także harmonijną i dobrze umięśnioną budowę ciała. Na portalach z ogłoszeniami często pojawiają się oferty tak zwanych yorków miniaturek. Warto zaznaczyć, że taka rasa nie istnieje. Yorki same w sobie są dosyć małe, jednak nie powinny być ani karłowate, ani zbyt chude. Właśnie dlatego warto korzystać wyłącznie z hodowli zarejestrowanych w FCI. W ten sposób masz pewność, że kupiony piesek nie był wynikiem niewydolnych prac hodowlanych i rozmnażania zwierząt chorych i słabych. Yorki to rasowe teriery, które uwielbiają zabawy węchowe. Zachowały całkiem sporo instynktu myśliwskiego i chętnie polują na gryzonie. Najmniejsze psy świata: papillon Kolejne malutkie pieski, które cieszą się dużą popularnością, to papilony. Zwierzaki te mogą ważyć nawet do pięciu kilogramów, jednak najmniejsze osobniki to pieski, które osiągają zaledwie kilogram. Charakterystyczne duże uszy oraz bystry wzrok to znaki rozpoznawcze spaniela kontynentalnego. Papilony o spokojnym charakterze doskonale nadają się na pieski dla osób starszych. Te nieco bardziej energiczne dobrze dogadają się z dziećmi. Pieski tej rasy są bardzo bystre, a na dodatek szybko przyzwyczają się do nowych warunków. W połączeniu z niewielkim rozmiarem są to świetne psy dla osób, które często podróżują lub regularnie się przeprowadzają. Najmniejsze rasy psów: pomeranian Pomeraniany to nic innego, jak miniaturowe szpice. Zwierzaki te są malutkie i ważą średnio trzy kilogramy. Nie da się ukryć, że zachwycają przede wszystkim swoją okazałą szatą, szczególnie tworzącą się na szyi kryzą. Pieski tej rasy, tak jak zresztą inne szpice, kochają całą rodzinę, jednak przywiązują się przede wszystkim do jednej osoby. Wbrew niewielkim rozmiarom papilony mają dosyć mocny charakter i nie zawsze okazują się łatwe do ułożenia. Ich szkolenie powinno być urozmaicone i ciekawe dla psiaka. Nie warto jednak go zaniedbywać, ponieważ niewychowany pomeranian może bardzo mocno dać się we znaki. Najmniejsze psy świata: bichon frise Bichon to czuły psiak do towarzystwa, który osiąga bardzo niewielkie rozmiary. Bardzo przywiązują się do opiekunów i kiepsko znoszą samotność. Wystarczy mu podstawowa dawka ruchu i dobrze funkcjonuje jako towarzysz dla starszych osób. Biszony w polskiej nomenklaturze kynologicznej funkcjonują jako kędzierzawe. W naszym kraju są średnio popularne. Najchętniej wybierają je Belgowie i Francuzi. Najmniejsze rasy psów: rosyjski toy Rosyjski toy to jedna z najmniejszych ras świata. Pieski te były bardzo popularne na rosyjskich dworach w czasach przedrewolucyjnych. Rasa została odtworzona dopiero w latach pięćdziesiątych i dzisiaj dostępna jest w wariancie krótkowłosym i długowłosym. Pieski tej rasy ważą od jednego do trzech kilogramów. Są szczupłe i bardzo delikatne. Szybko przywiązują się do człowieka i uwielbiają zabawę. Rosyjskie toye to doskonała rasa dla początkujących opiekunów. Bywają mylone z chihuahuą, szczególnie dlatego, że w naszym kraju jest ich stosunkowo niewiele. Najmniejsze psy świata – czy potrzebują specjalnego traktowania? Najmniejszy pies świata – urazy Najmniejsze psy świata to zwierzaki, które wyróżniają się bardzo delikatną i drobną budową ciała. Jest to niewątpliwie bardzo urocze, jednak generuje także dużą podatność na urazy. Właśnie dlatego psy tak małych ras powinny być chronione przed trudnymi warunkami atmosferycznymi oraz przed fizycznym kontaktem z ciężkimi przedmiotami. Dobrym pomysłem będzie także uniemożliwienie im skakania z dużej (dla nich) wysokości – na przykład z kanapy. Czy oznacza to, że pieski małych ras nie powinny wychodzić na dwór, ani spotykać się z innymi przedstawicielami swojego gatunku? Bynajmniej! Nawet najmniejsza chihuahua na świecie potrzebuje kontaktu z innymi zwierzętami, nowych bodźców i spacerów. Warto po prostu dostosowywać aktywność do rozmiarów psiaka. Dobrym rozwiązaniem będzie także ciepła kurteczka i buty na zimę. Tak wyposażony psiak może ruszać w drogę na bezpiecznym terenie. Najmniejszy pies świata – wychowanie Małe pieski uchodzą za jazgotliwe, niebezpieczne a czasami nawet na chwiejne emocjonalnie. Oczywiście, istnieje pewna predyspozycja genetyczna do szczekliwości, jednak nadmierna hałaśliwość i niestabilność są zazwyczaj efektem zaniedbań w wychowaniu. Bardzo często, ze względu na rozmiary psiaków, opiekunowie odpuszczają im wychowanie i szkolenie. Pieski, które ważą nieraz tyle, ile torebka cukru, nie mogą przecież wyrządzić nikomu poważnej krzywdy. Są za to słodkie i niemal idealne do przytulania. W tym wszystkim właściciele często zapominają, że mają do czynienia z psem, a nie z pluszową zabawką. Małe pieski zbyt często brane na ręce czy przytulane wbrew swojej woli mogą z czasem zapadać na różnego rodzaju problemy emocjonalne, w tym na nerwicę. Brak intensywnych spacerów, odpowiedniej socjalizacji i szkolenia sprawiają z kolei, że otoczenie wydaje im się przerażające. Właśnie dlatego próbują bronić się przed każdym bodźcem groźnym i uporczywym szczekaniem. Tymczasem nawet najmniejszy pies może być stabilnym i sympatycznym kompanem, jeżeli zaspokoi się wszystkie jego potrzeby – nie tylko fizyczne, ale także te emocjonalne. Zalety najmniejszych psów Najmniejsze psy świata często brane są pod uwagę przez potencjalnych opiekunów ze względu na dwie kwestie: wyjątkową urodę oraz możliwość trzymania ich nawet w bardzo małym mieszkaniu. Ta druga kwestia wymaga rozwinięcia. Panuje mylne przekonanie, że duże psy mogą mieszkać wyłącznie w domach z ogrodem, a maluchom wystarczy mieszkanie w bloku. Tymczasem to nie rozmiar lokum, a styl życia powinien decydować o tym, jakiego psa bierzesz pod swój dach. Rasy typowo obronne czy olbrzymie lubią mieć własny teren do ochrony. Właśnie dlatego dobrze czują się na otwartym powietrzu. Warto jednak pamiętać, że aktywność psa – od zabawy po ćwiczenia i zdobywanie nowych bodźców – to kwestie, które powinny odbywać się na dworze. Właśnie dlatego tak istotne są regularne spacery. Nawet duży pies, który codziennie ma szansę na kreatywną aktywność na zewnątrz, może mieszkać w bloku. W mieszkaniu bowiem tylko śpi i odpoczywa. Jakie są więc prawdziwe zalety posiadania psa jednej z najmniejszych ras? niskie koszty utrzymania – małe pieski jedzą zdecydowanie mniej niż duże rasymożliwość prostego transportowania psa z miejsca na miejscemniejsze potrzeby dotyczące aktywności fizycznejzazwyczaj maluchy są łatwiejsze w wychowaniu niż duże rasy. Najmniejszy pies świata to tytuł, o który co jakiś czas toczą się prawdziwe boje. W hodowlach dostępnych jest wiele ras, których przedstawiciele osiągają niewielkie rozmiary. Tak małe pieski wymagają delikatności i ochrony przed chłodem i upałem. Poza tym jednak są to takie same psy, jak wszystkie inne. W związku z tym ich potrzeby behawioralne są bardzo podobne do potrzeb dużych ras.

Małe pieski są popularne z kilku powodów. Po pierwsze, ze względu na swoją „mobilność” – z uwagi na niewielkie rozmiary (od 20 do ok. 35 cm) mogą podążać za opiekunem w wiele miejsc. Ponadto dobrze odnajdą się w nawet niezbyt dużych mieszkaniach i żyją dłużej niż ich więksi bracia. Przede wszystkim jednak te maluchy są absolutnie urocze! Rozmiar nie ma znaczenia, ale szkolenie już tak Nieważne jednak, czy decydujesz się na dużego psa, czy na małego, nie możesz zapominać, że przede wszystkim jest on psem. Nawet jeśli wyglądem bliżej mu do pluszowej maskotki niż „groźnego” rottweilera! Posiadanie każdego zwierzęcia wiąże się z pewnymi wyzwaniami i odpowiedzialnością. Nie daj się zwieść niewielkim rozmiarom psa, ponieważ taki maluch rekompensuje sobie wielkość siłą charakteru. Małe pieski – tak samo, jak te większe – potrzebują dużo ćwiczeń, aktywności i nauki podstawowych zasad życia w społeczeństwie. Więcej o tym przeczytasz TUTAJ. Syndrom małego psa Niektóre małe pieski przejawiają tzw. syndrom małego psa. Występuje on wtedy, gdy opiekun pozwala zwierzęciu na przejęcie kontroli nad otoczeniem lub traktuje swojego pupila jak dziecko i nie wyznacza mu żadnych zasad. Powód? Ten piesek wygląda przecież tak uroczo… Nieraz opiekun malucha myśli też, że takie minizwierzę – w przeciwieństwie do jego większego kolegi – nie może zrobić nikomu krzywdy i ogólnie jest „samowychowującym się” psem. Czworonóg może wtedy zacząć przejawiać takie zachowania jak warczenie (kiedy dotkniesz jego jedzenia czy zabawek), gryzienie czy nadmierne szczekanie. Małe pieski i ich problemy zdrowotne Małe psy nie są wolne od dolegliwości zdrowotnych, choć oczywiście są to często inne choroby niż te, dotykające olbrzymy. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich: Syndrom brachycefaliczny: rasy brachycefaliczne, czyli psy z krótkimi kufami i spłaszczonymi pyskami, boksery, mopsy, buldogi, pekińczyki miewają problemy związane z górnymi drogami oddechowymi. Więcej o tym pisaliśmy TUTAJ. Hipoglikemia: szybki spadek cukru we krwi, często wywoływany stresem. Jest szczególnie powszechny u psów ras małych. Zapalenie trzustki: dolegliwość, która może dotyczyć wszystkich psów, ale najczęściej występuje u tych mniejszych. Zapalenie trzustki może być wywołane przez różnego rodzaju problemy – otyłość, infekcje, urazy czy zaburzenia metaboliczne. Zapaść tchawicy: postępująca choroba tchawicy. Najczęściej spotykana u psów małych ras. Kiedy pierścienie, które zachowują kształt tchawicy twojego psa, osłabną, może ona zacząć się spłaszczać. To z kolei utrudnia zwierzęciu oddychanie. Choroba Legga-Calvego-Perthesa: obejmuje stawy, w których kończyna górna (kość udowa) łączy się z kością biodrową. Kiedy przepływ krwi do główki kości udowej zostaje przerwany, komórki kostne mogą zacząć umierać, a główka kości udowej się zniekształcać. Kość traci masę, a staw biodrowy pogarsza się, powodując ból i kulawiznę, a ostatecznie doprowadzając do kurczenia się mięśni chorej nogi. Chorobę obserwuje się u prawie wszystkich małych ras psów i zwykle pojawia się ona w wieku 4-12 miesięcy. Zaburzenie homeostazy organizmu: małe psy nie radzą sobie dobrze z ekstremalnymi temperaturami. Dlatego nagłe wystawienie na zimną pogodę może niebezpiecznie obniżyć temperaturę ich ciała – ubranka są więc niezbędne. Najpopularniejsze małe rasy psów Jeśli chcesz pokochać małego psa i uważasz, że ta wielkość jest dla ciebie idealna, to sprawdź naszą listę najpopularniejszych ras małych psów. Pamiętaj, że czasem wielki charakter występuje w małym opakowaniu! Ponadto wybór minipsów jest naprawdę ogromny… Poniżej prezentujemy 15 subiektywnie wybranych przez nas ras. 1. Pinczer miniaturowy Nawet jeśli nie kojarzycie pełnej nazwy tej rasy, z pewnością słyszeliście o potocznych zamiennikach, takich jak „ratlerek” albo „sarenka”. Niegdyś dość popularne, dziś nieco zapomniane pinczery miniaturowe to energiczne i wesołe pieski. Nie da się jednak ukryć, że mają naturę niezmordowanych szczekaczy. W dodatku ich twardy charakter daje o sobie znać, gdy chcemy pieska namówić na czegoś, na co on sam nie ma ochoty. Mimo to osoby aktywne, które szukają niewielkiego towarzysza do zajęć sportowych, powinny zainteresować się tą rasą. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 2. Yorkshire terrier Jesteśmy pewni, że jeśli mowa o małych psach, to york jest jedną z pierwszych ras, która przychodzi ci to głowy. Niech cię nie zmyli mały rozmiar tego psa! Yorki są niezwykle odważne i z zawodowym urokiem wpadają… w tarapaty. Te małe pieski lubią sobie także poszczekać. Dlatego nie będą się wahać ani chwili, by poinformować opiekuna o tym, że coś się dzieje. Mimo że york mógłby robić za małego domowego stróża, to nie zapominajmy, że to prawdziwy terierek, który lubi się i poprzytulać, i pokopać w ogródku. 3. Pudel miniaturowy Te kędzierzawe, małe pieski są bardzo często wybierane na rodzinnego towarzysza i nic w tym dziwnego. Być może dzięki swojemu fantazyjnemu i wykwintnemu wyglądowi wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy, że pudel jest bardzo inteligentną rasą psów. Uwielbia się uczyć, chętnie bierze udział w szkoleniu. Ponadto psy tej rasy są czułe i dość łatwe do opanowania. Jeśli szukasz małego i aktywnego pieska, pudel będzie dla ciebie idealny. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 4. Jamnik Te małe pieski, kiedyś niezwykle popularne, kochają zabawę. Jamniki dogadają się zarówno z dziećmi, jak i innymi zwierzętami. Są miłe, przyjazne i zabawne, ale też bez wahania staną w obronie najbliższych. Występują w trzech wersjach – jamnik może być krótkowłosy, szorstkowłosy lub długowłosy. Każda z tych odmian ma nieco inną osobowość. Z całego trio najbardziej uparty jest jamnik krótkowłosy. Ta rasa psów dobrze odnajdzie się w małym mieszkaniu, jednak na zewnątrz jamnik będzie z zapałem węszyć i z przyjemnością eksplorować otoczenie. Przeczytaj więcej o jamniku szorstkowłosym – KLIK! Przeczytaj więcej o jamniku długowłosym – KLIK! 5. Shih tzu To prawdziwy pies do towarzystwa. Shih tzu jest ufnym, czułym i towarzyskim psem. Ponadto są to zwierzaki o czarującym usposobieniu, więc podbiją serce niejednemu miłośnikowi małych psów. Shih tzu chętnie spędzi czas na dobrej zabawie i spacerach. Te małe pieski są dumne ze swojego arystokratycznego temperamentu, dlatego czasami mogą być uparte. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK!6. Chihuahua To najmniejsze, wręcz kieszonkowe pieski. Tę rasę psów bardzo często można spotkać w… torebce u opiekunki. Jesteśmy przekonani, że mimo wszystko chihuahua wolałaby jednak twardo stąpać po ziemi. W tym mikroskopijnym ciałku kryje się niemały wulkan energii. Chihuahua kocha całą sobą i jest niezwykle lojalnym psem. Nie są to jednak psy dla każdego – nie nadają się na przykład do domu z małymi dziećmi. Dzięki socjalizacji i szkoleniu chihuahuy mogą stać się wspaniałymi i oddanymi towarzyszami osoby, która będzie z nimi spędzać sporo czasu. 7. Sznaucer miniaturowy Dzięki swojej wrażliwości te małe pieski idealnie dogadają się zarówno z dziećmi, jak i osobami starszymi. Ich czujny charakter i naturalne instynkty obronne sprawiają, że psy te są niezłymi strażnikami. Sznaucer miniaturka jest energicznym pieskiem o przyjaznej, ale twardej osobowości. Pies ten jest bardzo lojalny wobec swojej rodziny i czuje się za nią odpowiedzialny. Ma jednak też łatkę rasy szczekliwej, dlatego wymaga solidnych podstaw szkolenia. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 8. Szpic miniaturowy pomeranian Pomeraniany są niezwykle urocze – wyglądają, jakby ciągle się uśmiechały, nawet jeśli coś przeskrobały. Ponadto wyglądem przypominają małego pluszowego lwa. Pomeranian jest psem towarzyskim i przyjaznym, choć niekiedy może wydawać się nieco zarozumiały. Te małe pieski mają tendencję do szczekania, co jednak ma tę zaletę, że czyni je świetnymi stróżami. Wobec swoich bliskich szpice miniaturowe są lojalne. Pomeraniany to świetne zwierzaki dla ludzi, którzy chcą mieć małego, lecz energicznego pieska, towarzysza chętnego do zabawowych szaleństw, a także takiego, którego cechuje silna osobowość. 9. Buldog francuski Kolejne małe pieski, które uwielbiają się bawić. Przy czym podczas zabaw wydają się takie beztroskie! Są wspaniałymi towarzyszami także dzieci. Z przyjemnością umoszczą się wygodnie z opiekunem na kanapie czy utną sobie z nim drzemkę. Ze względu na skróconą kufę miewają problemy z oddychaniem – szczególnie latem. Dlatego krótkie, aczkolwiek regularne spacery wystarczą, aby buldożek czuł się szczęśliwy. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 10. Corgi Popularne corgi to w rzeczywistości dwie rasy – welsh corgi cardigan i welsh corgi pembroke. Ten ostatni jest charakterystyczny ze względu na brak ogona. Te małe pieski kochają zabawę, są towarzyskie i inteligentne. Czasami jednak bywają głośne, co sprawia, że mimo swoich niewielkich rozmiarów nadają się na stróżów. Przeczytaj więcej o welsh corgi pembroke – KLIK!11. Bichon frise Radosny, pełen werwy i wesoły – tak opiekunowie najczęściej opisują przedstawiciela psa tej rasy. Wygląda, jakby wpadł do wanny pełnej piany. Bichon frise jest przyjazny zarówno dla obcych osób, jak i innych psów. Te małe pieski są wrażliwe, chętnie też przytulą się do opiekuna. Nie lubią być jednak pozostawione w odosobnieniu, dlatego mogą szczekać, gdy są same w domu. Szkolenie bichona może nie być łatwe, ale warto próbować. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 12. Boston terrier Mimo niewielkiej postury, boston wygląda zarówno mocno, jak i figlarnie. Ponadto umaszczenie psów tej rasy przypomina elegancki smoking, co dodaje im powagi. Bostony są wrażliwe, inteligentne, lojalne, zrównoważone i energiczne – uwielbiają zabawę, ale lubią też spędzać czas na kolanach opiekuna. Niektóre psy tej rasy mogą być uparte, ale zazwyczaj chcą się uczyć. Chętnie nawiązują głęboką relację z opiekunem. 13. Mops Te małe pieski ze zmarszczkami są niezwykle urocze. Znane są także z zabawnych wybryków – lubią się popisywać. Mówi się, że mops to „dużo psa na małej przestrzeni”. Cóż, taka jest prawda. Ponadto są to psy pełne uczuć, które nie boją się przytulać, co czyni je doskonałym wyborem na rodzinnego towarzysza. Jeśli jednak szukasz partnera do ćwiczeń, mops nie będzie najlepszym wyborem. Przede wszystkim dlatego, że może mieć problemy z oddychaniem. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 14. Maltańczyk Psy tej rasy są energiczne i nawiązują z opiekunem silną więź. Maltańczyk nadaje się dla alergików, bo jest mniejsze prawdopodobieństwo, że będzie uczulał – w przeciwieństwie do ras z podszerstkiem. Te małe pieski są przyjazne i często świetnie dogadują się z innymi psami czy kotami. Zostały wyhodowane jako psy towarzyszące, dlatego nie lubią długo zostawać same w domu. 15. Cavalier king charles spaniel Cavaliery charakteryzują się łagodnym usposobieniem. Są urocze, zabawne, lojalne i czułe. Idealnie nadają się na pierwszego psa w życiu. Te małe pieski są nie tylko świetnymi towarzyszami, ale są też łatwe do szkolenia. Cechuje je przyjazne nastawienie do innych psów i nieznajomych osób, jednak to w swojego opiekuna są najbardziej wpatrzone. Cavaliery lubią węszyć i biegać, dlatego urozmaicanie im codziennych spacerów o ciekawe zabawy jest bardzo wskazane. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! Czy jesteś opiekunem którejś z wyżej wymienionych ras? Napiszcie nam kilka słów o tym, jak się mają wasze małe pieski!Podziel się tym artykułem:

Czas czytania: 8 minutyProblem otyłości u psów został już zaliczony do chorób występujących u zwierząt domowych. W jej powstawaniu rolę odgrywa wiele czynników. Ważne są dieta, ilość przysmaków czy rodzaj aktywności czworonoga. Sprawdzamy, jak rozpoznać nadwagę oraz jak odchudzić psa. Podczas rozważań towarzyszy nam marka Brit. Spis treściNadwaga i otyłość u psów – dlaczego o tym rozmawiamy?Skąd bierze się otyłość u psów?Czy mój pies ma nadwagę?Brit Care Mini Grain-Free Light & Sterilised – jak odchudzić psa po sterylizacjiBrit Fresh Turkey Fit & Slim – zapobieganie otyłości u psówBrit Veterinary Diet Obesity – jak odchudzić psa z karmą weterynaryjną?Nadwaga i otyłość u psów a zdrowe odchudzanieBrit Care Functional Snack Light Rabbit – jak odchudzić psa i dawać mu smakołyki?Jak wytrwać w czasie diety zwierzęcia?Jak pozbyć się nadwagi u psa, gdy w domu mieszka więcej osób?Długoterminowa dieta – jak odchudzić psa bez efektu jo-jo?Otyłość u psów – kluczowe fakty Nadwaga i otyłość u psów – dlaczego o tym rozmawiamy? Marka Brit oferuje kilka odmiennych produktów przeznaczonych dla psów o małej aktywności, wykazujących tendencję do nadwagi oraz zwierząt, które mają już problem z nadmiarem tkanki tłuszczowej. Dlaczego? Eksperci marki Brit dostrzegli już bowiem silnie narastający problem nadwagi oraz otyłości u naszych podopiecznych. Badania wskazują, że w niektórych krajach otyłych jest ponad 60% czworonogów, a średnia wartość wynosi 37% populacji zwierząt domowych. Otyłość u psów prowadzi do: endokrynopatii,chorób układu oddechowego,problemów ze stawami,większego ryzyka podczas znieczulenia ogólnego. Konsekwencje nadwagi i otyłości to poważny problem. Skąd bierze się otyłość u psów? Problem nadmiernej masy ciała i gromadzenia się tkanki tłuszczowej można podzielić na nadwagę oraz otyłość u psów. Podział ten zakłada, że psy z nadwagą przekroczyły optymalną masę ciała o 15%, a zwierzęta otyłe o 30% lub więcej. Problem występuje jednak w obu przypadkach, a psy z nadwagą płynnie przechodzą w stan otyłości. Na alarm trzeba zatem bić już przy pierwszych symptomach choroby. Otyłość u psów może być pierwotna lub wtórna. Ta pierwsza bierze się z zaburzeń pomiędzy ilością dostarczonych kalorii a ich wydatkowaniem. Przyczyną jest podawanie psom zbyt dużych porcji jedzenia oraz nielimitowane wydawanie smaczków. Problem może być jednak także wtórny i wynikać z niedoczynności tarczycy, stosowania niektórych leków, np. glikokortykosteroidów. Powodem może być też ograniczenie aktywności związane z chorobami sercowo-naczyniowymi. Psa z nadwagą zawsze powinien zbadać lekarz weterynarii. Czy mój pies ma nadwagę? Obserwacje wskazują, że opiekunowie w większości przypadków nie są w stanie samodzielnie ocenić kondycji swoich pupili. Potrzebna jest zatem pomoc lekarzy weterynarii oraz specjalnie opracowane narzędzia, jak skala BCS. Podczas oceny psa nie skupiamy się bowiem tylko na wzroście masy ciała, ale również na wyglądzie zwierzaka. Dziewięciostopniowa skala BCS pozwala ocenić psa z profilu oraz z góry, a także poprzez dotyk. Pies, u którego konieczne jest odchudzanie: ma trudno wyczuwalne żebra,wykazuje duże pokłady tkanki tłuszczowej w okolicy nasady ogona,wizualnie nie ma wcięcia w talii,ma zwisający brzuch. Lekarz weterynarii może ocenić kondycję Twojego psa w skali BCS. Brit Care Mini Grain-Free Light & Sterilised – jak odchudzić psa po sterylizacji Otyłość to schorzenie wieloczynnikowe, a sterylizacja może być jednym z czynników predysponujących czworonoga do przybierania na wadze. Nie można jej jednak demonizować, bo zabieg jest w wielu przypadkach bardzo korzystny. Po kastracji warto zadbać o właściwą dietę psa z karmą Brit Care Mini Grain-Free Light & Sterilised. Co zapewnia taki posiłek? Oprócz obniżonej dawki kalorii oraz składu odpowiedniego dla psów małych ras karma: ma hipoalergiczną recepturę,gwarantuje wysoką zawartość kwasów tłuszczowych omega-3 dla lśniącej sierści,została uzupełniona o prebiotyki i naturalne włókna dla prawidłowego przebiegu procesu trawienia,wspiera higienę jamy ustnej. Po kastracji warto zmienić karmę czworonoga na produkt typu light. Brit Fresh Turkey Fit & Slim – zapobieganie otyłości u psów Marka Brit oferuje również inną pełnoporcjową karmę dla dorosłych psów o niskiej aktywność lub z wyraźną tendencją do tycia. Brit Fresh Turkey Fit & Slim to formuła na bazie świeżego i suszonego indyka. Duża zawartość mięsa dostarcza aminokwasów pochodzenia zwierzęcego, które dbają o zdrowie stawów i tkanek. Zawarty w karmie groszek i ryż stanowią balast psich posiłków i mają za zadanie zmniejszyć uczucie głodu czworonoga. Co ważne, karma nadaje się nie tylko dla psów mało aktywnych, ale także dla psich alergików, ponieważ zawiera tylko jedno źródło białka pochodzenia zwierzęcego. Odpowiednia karma dla psa oraz właściwa ilość ruchu pomagają zapobiegać nadwadze. Brit Veterinary Diet Obesity – jak odchudzić psa z karmą weterynaryjną? Stwierdzenie otyłości u psa to pierwszy krok do sukcesu. Konieczne jest jednak wprowadzenie właściwej diety oraz odpowiedniej ilości aktywności fizycznej. W psim menu warto zwiększyć poziom białka, a obniżyć zawartość tłuszczów. Dodatkową rolę odgrywa także błonnik, który może przyczyniać się do poczucia sytości psa, a jednocześnie dostarcza niewielką ilość kalorii. Najwygodniejszym rozwiązaniem podczas odchudzania czworonoga jest sięgnięcie po gotową karmę, jak Brit VD Obesity. Dlaczego? Twój pies podczas odchudzania będzie miał regularnie zmniejszaną dawkę pokarmową. Odpowiednie przeliczenia zdecydowanie łatwiej wykonywać z gotowym produktem niż domowymi posiłkami. Jakie są zalety karmy Brit u psów z nadwagą? Jest wysoką zawartość białka, co ogranicza utratę masy uczucie sytości dzięki wysokiej zawartości kwasy tłuszczowe omega-3 oraz chondroprotektory i przeciwutleniacze, dzięki czemu chroni organizm Twojego psa przed stanami zapalnymi czy wolnymi jest wzbogacona o L-karnitynę, co pozwala optymalizować metabolizm probiotyku zapewnia równowagę flory bakteryjnej jelit i wspomaga układ odpornościowy odchudzanego pupila. Zamiast posiłków domowych podczas odchudzania psa lepiej stosować karmę gotową. Nadwaga i otyłość u psów a zdrowe odchudzanie Odchudzanie psa z nadwagą to powolny proces. Zdrowa redukcja nadmiernej wagi ciała polega na zaplanowaniu utraty 1–2% masy ciała psa na tydzień. Podczas całego procesu konieczna jest regularna kontrola masy ciała psa oraz ocena w skali BCS. Karmę odchudzającą należy stosować przez co najmniej 2 miesiące, a najlepiej według zaleceń prowadzącego lekarza weterynarii. W tym czasie nie wolno podawać psu innego jedzenia oraz przekąsek! W czasie odchudzania nie dokarmiaj psa smakołykami. Brit Care Functional Snack Light Rabbit – jak odchudzić psa i dawać mu smakołyki? Brak możliwości nagradzania pupila jest często bardzo trudny dla ich opiekuna. Przysmaki dla pupila to przecież coś naturalnego, co pozwala nam wyrażać nasze uczucia. Po okresie odchudzania można zatem ustalić z lekarzem weterynarii, jakie przysmaki trafią do pyszczka pupila oraz w jakiej ilości. Najlepsze będą smakołyki typu light, jak Brit Care Functional Snack Light Rabbit. Ich dzienna ilość nie może przekraczać 10% dziennej dawki pokarmowej psa. Nigdy nie nagradzaj swojego psa resztkami ze stołu lub ciastkami dla ludzi. Smakołyki typu light wprowadź dopiero po zakończonym odchudzaniu. Jak wytrwać w czasie diety zwierzęcia? To, czy pies z nadwagą schudnie, zależy w dużej mierze od człowieka. Nie jest jednak sekretem, że nasza motywacja często słabnie. Co robić, by wytrwać? Ciekawym doświadczeniem może być prowadzenie dziennika lub karty obserwacyjnej pupila. Jeśli zanotujesz porcje karmy oraz cotygodniowe wyniki ważenia, a także comiesięczne oceny psa w skali BCS, łatwiej dostrzeżesz efekty. W takim notatniku możesz zapisywać także Wasze aktywności oraz swoje obserwacje odnośnie do zachowania i zdrowia swojego psa. Inną opcją jest wyznaczenie sobie pewnych nagród związanych z odchudzaniem czworonoga. Gdy waga spadnie o pierwszy kilogram, wybierzecie się na wycieczkę za miasto, a po osiągnięciu docelowej wagi zafundujecie sobie wspólny weekend w przyjaznej psom agroturystyce. Każdy może mieć swój własny pomysł! Najważniejsze? Nie łap się na słodkie oczy swojego pupila. Nadwaga psa nie bierze się znikąd, a pies może częściej prosić Cię o smaczki lub czekać przy stole na smakołyki, które spadną domownikom podczas obiadu. Żywienie psa – nie tylko w czasie odchudzania – musi być oparte na zdrowych nawykach. Jak pozbyć się nadwagi u psa, gdy w domu mieszka więcej osób? Przyczyny otyłości u psów nie zawsze leżą po stronie „głównego” opiekuna. Za dokarmianiem psa mogą stać dzieci lub inne osoby, które nie zdają sobie sprawy, że zdrowie psa zależy od diety i prawidłowej masy ciała. W czasie odchudzania żywienie psa musi być ściśle kontrolowane. Porozmawiaj zatem ze wszystkimi domownikami, którzy mogą dokarmiać czworonoga. Długoterminowa dieta – jak odchudzić psa bez efektu jo-jo? Po odchudzeniu czworonoga walka nie jest jeszcze zakończona. Zarówno u ludzi, jak i u psów pojawia się bowiem efekt jo-jo i ponowny wzrost wagi. Co ciekawe, zwierzęta odzyskują dawną masę ciała szybciej, niż ją traciły! Docelowa masa ciała psa powinna być utrzymywana przez minimum dwa lata, by móc ograniczyć ryzyko powrotu do otyłości. Ważne jest zatem stałe kontrolowanie posiłków pupila i dbanie o jego aktywność fizyczną. U zwierzęcia po odchudzaniu może zdarzyć się efekt jo-jo. Otyłość u psów – kluczowe fakty Mierząc się z nadwagą lub otyłością u psa, musisz brać pod uwagę wiele małych rzeczy. Połączenie odpowiedniego postępowania dietetycznego oraz aktywności fizycznej z konsekwencją zaowocuje sukcesem. Na zakończenie artykułu zostawiamy Ci kilka podpowiedzi. Karmienie gotową karmą odchudzającą, np. Brit VD Obesity, zapewnia psu zbilansowane posiłki i wspomaga utratę tkanki tłuszczowej. Jest to prostsze rozwiązanie niż częste modyfikowanie diety domowej, którą trudniej zbilansować pod względem zawartości kalorii, w czasie odchudzania odchudzania psa kluczowe jest odmierzanie dokładnych porcji karmy. Używaj miarki, a najlepiej czasie diety nie należy podawać psu dodatkowych smakołyków lub resztek ze stołu. Każdy dodatek do diety do dodatkowe kalorie dla wprowadzania smakołyków należy zmniejszać porcje karmy. Smaczki nigdy nie powinny stanowić więcej niż 10% dziennej dawki pokarmowej psa. W czasie odchudzania do nagradzania pupila możesz używać krokiecików suchej karmy, jako formy podawania części zwierzę jest inne, więc u każdego walka z nadwagą lub otyłością będzie przebiegała trochę inaczej. Przygotuj się, że nie wszystko zawsze idzie zgodnie z planem. Odchudzanie psa jest trudniejsze, niż się wydaje!W domach z wieloma psami zwierzęta z nadwagą powinny być karmione osobno. W ten sposób nie ukradną jedzenia innym członkom pies potrzebuje ruchu. Jego zdrowie i kondycja będą poprawiały się wraz z utratą masy ciała. Regularnie wplataj w Wasz plan dnia więcej ruchu, zabaw i aktywności. W ten sposób zadbasz o potrzeby swojego pupila, a dodatkowo spali on trochę więcej kalorii. Podsumowanie Wiesz już, jak odchudzić psa i dlaczego jest to tak ważne! Jeżeli Twój pies może mieć nadmiar kilogramów, umów się na konsultację z lekarzem weterynarii i wybierz karmę, która będzie odpowiednia dla psów z nadwagą. Im szybciej pomożesz pupilowi, tym lepiej!

Malassezia pachydermatis – najczęściej występujące drożdżaki u psa. Jak rozpoznać, że doszło do infekcji drożdżycą? Molosowate – jakie rasy psów obejmuje? Dowiedz się więcej i poznaj molosy Płochacze – wszystko, co musisz wiedzieć o tej grupie psów myśliwskich. Jakie rasy się do niej zaliczają? Czerniak u psa – nowotwór występujący w jamie ustnej, na skórze i pazurach. Poznaj jego objawy i leczenie! Wysunięte prącie u psa – symptom priapizmu i załupka. Poznaj pozostałe objawy tych zaburzeń oraz ich leczenie! Mastocytoma u psa, czyli guz z komórek tucznych. Czy jest to groźny nowotwór i kiedy udać się z guzkiem do weterynarza? Czym jest wilczy pazur u psa? U których ras występuje? Czy trzeba go usuwać? Sprawdź w naszym poradniku! Czy psy płaczą? Sprawdź, jak wyglądają psie łzy i co oznaczają! Szwajcarskie psy pasterskie – jakie rasy do nich należą? Co musisz wiedzieć o tych czworonogach? Sprawdź w artykule! Alergia u psa – objawy to nie tylko zmiany skórne! Poznaj je wszystkie i dowiedz się, jak opiekować się psim alergikiem! Niedźwiedzia łapa u psa – czy da się ją wyleczyć? Poznaj profilaktykę i pozostałe objawy krzywicy u psa! Anemia u psa – przyczyny, objawy i leczenie. Czy da się zapobiec powstaniu niedokrwistości u czworonoga? Sprawdź! Nowotwór oka u psa – wszystko, co musisz wiedzieć o tym rodzaju raka. Poznaj przyczyny, objawy i leczenie! Jak nauczyć psa „daj głos”? Nauka komendy krok po kroku Ile powinien jeść pies? Wszystko, co musisz wiedzieć o psiej diecie! Muszyca u psa – pasożytnicza choroba skóry wywoływana przez larwy much. Poznaj jej przyczyny, objawy i leczenie! Kaszel u psa może świadczyć o poważnej chorobie. Nie bagatelizuj go! Poznaj jego rodzaje, przyczyny, objawy i sposoby leczenia Ile trwa stosunek u psa? Jak zapobiegać niechcianej ciąży suki? Dowiedz się więcej o życiu seksualnym zwierząt! Leki przeciwbólowe dla psa? Podawaj pupilowi tylko po konsultacji z weterynarzem! Sprawdź, jak uśmierzyć ból u psa! Ile kosztuje utrzymanie psa? Wyliczenia miesięcznych kosztów i większych wydatków na zwierzaka Jak wywołać wymioty u psa? Nieszkodliwa i bezpieczna dekontaminacja żołądka u zwierzaka z podejrzeniem zatrucia Czy kaszel sercowy u psa jest powodem do obaw? Choroby układu krążenia u czworonoga – objawy i leczenie. Jak pomóc choremu? Sprawdź! Nie wiesz, jak kąpać psa? Podpowiadamy, jak powinna wyglądać pierwsza kąpiel psa Zastanawiasz się, czy psy widzą w ciemności? A może tylko słabo rozróżniają zarysy kształtów? Znamy odpowiedź! Refluks u psa – przyczyny i objawy zgagi u czworonoga. Czy taka dolegliwość to powód do wizyty u weterynarza? Sprawdź! Pies ciągnie na smyczy, nic nie pomaga, co robić? Proste metody na naukę chodzenia psa na smyczy. Sprawdź wskazówki Jak nauczyć psa „siad”? Prosty poradnik wykonywania tej komendy! Jak nauczyć psa aportować? Poradnik szkolenia psów Dlaczego pies liże? Poznaj powody tego zachowania! Jak nauczyć psa leżeć? Poradnik nauki komend! Jaskra u psa może prowadzić do ślepoty! Jak jej zapobiegać? Poznaj objawy i dowiedz się więcej o leczeniu jaskry! Waga owczarka niemieckiego. Ile waży owczarek niemiecki dorosły, a ile szczeniak? Czy pies może pić mleko? Co warto wiedzieć o psiej diecie! Ile razy dziennie karmić psa? Porady żywieniowe dla szczeniaków i dorosłych psów! Pies asystujący – podstawowe informacje Co gotować psu? Zasady domowego żywienia psa – domowe jedzenie dla pupila musi mieć odpowiednie proporcje! Ile śpi pies? Sprawdź, jak powinien wyglądać zdrowy sen czworonoga, a także czy potrzebują dużo snu Jak nauczyć psa załatwiać się na dworze? Wszystko, co należy wiedzieć o psiej nauce czystości! Bulgotanie w brzuchu u psa – powód, by się niepokoić? Poznaj psie choroby, które objawiają się przelewaniem w brzuchu! Zatrucie pokarmowe u psa – objawy, przyczyny, pierwsza pomoc, leczenie i powikłania. Sprawdź, jak pomóc pupilowi! Nauka czystości, czyli jak nauczyć psa sikać na matę? Mondioring – psi sport sprawdzający odporność na rozproszenie, odwagę oraz skuteczność czworonożnych uczestników Weight pulling – przeciąganie ciężarów dla psich siłaczy. Od czego zacząć treningi siłowe? Sprawdź w artykule! Terenowe wyścigi chartów, czyli coursing – co musisz o nim wiedzieć? Jak przygotować się do startu w wyścigach torowych? Międzynarodowa wystawa psów rasowych – co musisz wiedzieć, zanim zgłosisz swojego pupila? Jak się przygotować? Od czego zacząć trening dogfrisbee? Jak wybrać frisbee? Poznaj figury w zawodach latających psów i zacznij ćwiczyć! Zazdrosny pies – czy psy mogą odczuwać tego rodzaju emocje? Czym tak naprawdę jest „zazdrość” psa? Dowiedz się, jak pies sygnalizuje ból – im szybciej to zauważysz, tym szybciej mu pomożesz! Feromony dla psa – poznaj podstawowe informacje na temat feromonoterapii i oceń, czy warto ją stosować! Jak uspokoić psa podczas burzy? Sprawdź rady dla właścicieli psów i zwierząt bojących się burzy, petard i hałasów! Depresja u psa? Czworonogi także podatne są na różnego rodzaju zaburzenia zachowania, w tym na depresję. Poznaj fakty! Apatia u psa – dowiedz się, dlaczego pies robi się smutny i apatyczny. Sprawdź, jak pomóc pupilowi odzyskać radość życia! Wystraszony pies – objawy, których nie możesz bagatelizować. Dowiedz się, jak pomóc psu, który się boi! Zaburzenia równowagi u psa – jeśli zauważasz ten objaw u swojego pupila, nie zwlekaj z wizytą u specjalisty! Twój pies ucieka z posesji? Poznaj przyczyny tego problemu i rozwiąż go dla bezpieczeństwa psa i jego otoczenia! Koprofagia, czyli zjadanie odchodów. Dlaczego psy wykazują to zachowanie? Jak oduczyć psa tej czynności? Sprawdź! Dlaczego pies znaczy teren w domu? Poznaj podstawowe fakty i dowiedz się, jak nauczyć czworonoga czystości! Behawiorystyka zwierząt – poznaj coraz popularniejszy kierunek studiów, który może być odpowiedzią na twoje potrzeby! Pies warczy na jednego z domowników – poznaj przyczyny tego zachowania i działaj jak najszybciej! Bąblowiec u psa – pasożyt wywołujący bąblowicę. Jak zwierzę może się zarazić? Diagnostyka tasiemca u psa Drożdżaki u psów – objawy. Jak leczyć zakażenie Malassezia Pachydermatis i drożdżycę? Przeczytaj o grzybicy u psa! Alergia pokarmowa u psa – rozpoznanie i leczenie. Jaką dietę wybrać dla alergika? Co musisz wiedzieć o alergii u psa? Choroba Addisona u psów – przyczyny i objawy. Jak wygląda leczenie niedoczynności kory nadnerczy? Sprawdź! Jak leczyć ropień u psa? Może on być wywołany przez ciało obce! Co musisz wiedzieć, zanim odwiedzisz lekarza weterynarii? Jakie są objawy nowotworu skóry psów? Czym jest mastocytoma? Pamiętaj, że nie każdy guz to rak skóry u psa! Smutny pies? Co zrobić, jeśli pies jest osowiały i smutny Teriery typu bull — jakie to rasy psów? Psy gończe, czyli gończy polski i posokowiec. Czym charakteryzuje się ta grupa psów? Nosework – czym jest i jak go nauczyć swojego psa? Węchowe ćwiczenia dla psa, które można wykonywać w domu Dog diving lub dock diving czyli zawody latających psów. Na czym polega ta dyscyplina sportowa? Taniec z psem, czyli „dog dancing”. Jak trenować w tej dyscyplinie swojego psa? Treibball – psi sport z piłką dla aktywnych zaganiaczy. Na czym polega i dla jakich jest psów? Dog Yoga, czyli joga z psem. Na czym polega? Jak ćwiczyć? Co daje? Mantrailing to podróż do fascynującego świata zapachów z pomocą psiego nosa. Czym jest w praktyce? Czym jest bikejoring? Jeśli kochasz psy, rowery i sport, z pewnością zainteresuje cię ta dyscyplina. Dowiedz się więcej! Canicross – jak zacząć biegać z psem? Wybór szelek, smyczy, sportowego pasu biodrowego i uprzęży do wspólnych treningów Twój pies goni ogon? To może być objaw problemów behawioralnych i nie tylko! Sprawdź, dlaczego pies gryzie swój ogon! Mowa ciała psa – jak odczytywać jej sygnały? Poznaj język ciała swojego pupila i sprawdź, jak zrozumieć psa! Agresja psa w stosunku do dzieci – niebezpieczne zjawisko, do którego nie możesz dopuścić! Co jest przyczyną? Sprawdź! Kastracja psa a agresja – dowiedz się, czy zbieg kastracji wpływa na zmianę zachowania psa i eliminuje zachowania agresywne Drabina agresji u psa – poznaj schemat, który pomoże ci zrozumieć, jak komunikuje się pies i co robi, by uniknąć konfliktu! Agresja terytorialna u psa – niebezpieczne zjawisko, któremu musisz przeciwdziałać. Dowiedz się, jak to zrobić! Agresja lękowa u psów – problem, z którym twój pupil nie może pozostać sam. Dowiedz się więcej i okaż mu wsparcie! Jak oduczyć psa spania w łóżku? Poznaj sprawdzone metody i zaoferuj psu coś znacznie lepszego! Jak oduczyć psa agresji do innych psów? Poznaj przyczyny agresji i zapobiegaj, by uczynić życie z psem bezpieczniejszym! Jak oduczyć psa ciągnięcia na smyczy? Poznaj informacje na temat jednego z najczęstszych problemów psich opiekunów! Melatonina dla psa – czy sprawdzi się w roli suplementu na psie lęki? Jaka jest rola tego hormonu? Sprawdź w poradniku! Katar, krwotok i krwawienie z nosa – przyczyny i sposoby tamowania. Czy krew z nosa zawsze musi być objawem choroby? Dlaczego pies gryzie smycz? Poznaj skuteczne sposoby na oduczenie dorosłych czworonogów i szczeniaków gryzienia smyczy! Pies po narkozie – jak długo dochodzi do siebie? Jak wygląda opieka po zabiegu? Sprawdź w artykule o narkozie u psa! Oliwa z oliwek dla psa – czy ma korzyści zdrowotne? W jaki sposób podawać oliwę swojemu pupilowi i w jakich ilościach? Pies zjadł trutkę na szczury – czym to grozi? Najczęstsze objawy zatrucia. Czy istnieje antidotum? Jak oduczyć psa szczekania? Sprawdź, dlaczego psy to robią i poznaj sposoby na ograniczenie szczekania! Hot spot u psa, czyli ostre zapalenie skóry u psów Trening z dummy – na czym polega? Czym ten sport różni się od aportowania? Czym zajmuje się groomer? Jak zostać fryzjerem świadczącym usługi groomerskie? Co warto wiedzieć przed otwarciem salonu? Skład karmy dla psów. Czym powinna się cechować dobra karma i jak analizować składniki z etykiety? Sucha karma dla psa z dużą zawartością mięsa. Jaka karma będzie najlepsza? Karma dla psa z chorobą Cushinga. Jak żywić psa z nadczynnością kory nadnerczy? Jaka karma dla maltańczyka na zacieki pod oczami? Wpływ pokarmu na problem łzawienia Jaką karmę dla szczeniaka wybrać? Sprawdź, jak żywić młodego psa w kluczowym okresie jego życia Czym karmić psa? Najważniejsze informacje, jak prawidłowo skomponować psi jadłospis Czym karmić kota – najzdrowsze produkty, które powinny znaleźć się w diecie mruczka Ile gotowanego jedzenia dla psa w diecie? Dowiedz się, jak przygotować wartościowy posiłek w domu Karma z owadów dla psa – wszystko, co musisz wiedzieć na jej temat Jaka kasza dla psa jest najzdrowsza? Rodzaje kasz, które można podawać pupilowi Jakie mięso dla psa – czy surowe mięso jest bezpieczne? Jaki rodzaj mięsa podawać psom Jaka karma dla psa jest najlepsza – ważne kwestie przy wyborze jedzenia dla twojego czworonoga Białko dla psa — dlaczego to najważniejszy składnik pokarmowy diety? Czy pyralgina i polopiryna dla psa wywołuje zatrucie? Jakie leki przeciwbólowe może podać swoim zwierzętom? Przebiałkowanie psa. Jak go uniknąć? Białko z mięsa w żywieniu psa Najlepsza karma dla psa z niewydolnością nerek. Czym powinna się cechować? Na jakie choroby jest narażony pies albinos? Czy czworonóg z albinizmem może być zdrowy? Leiszmanioza u psa – przyczyny, objawy kliniczne, leczenie i rokowania. Jak zapobiegać zarażeniu? Sprawdź w poradniku! Tęgoryjec u psa – pasożyt jelitowy niebezpieczny dla szczeniąt! Poznaj objawy i leczenie tęgoryjca psiego! Jaka karma dla starszego psa? Zadbaj o potrzeby żywieniowe psiego seniora Jaka karma dla psa z alergią skórną? Dowiedz się, jak ulżyć swojemu pupilowi Jaka karma dla owczarka niemieckiego? Sprawdź, czym karmić swojego ON-ka Jak karmić psa po usunięciu zębów – jak podawać posiłki psu po zabiegu chirurgicznym? Jak karmić psa z niewydolnością trzustki – najważniejsze informacje dotyczące żywienia chorych psów Algi dla psa mają wiele zdrowotnych właściwości. W artykule objaśniamy, dlaczego warto podawać pupilowi spirulinę Astma u psa? Poznaj sposoby leczenia alergicznego zapalenia oskrzeli, przyczyny i objawy astmy u psa Agresja smyczowa u psa – jak ją rozpoznać? Sposoby treningowe, które pomogą się pozbyć problemu psiej reaktywności Spuchnięty pysk u psa – czy to poważny objaw? W artykule przedstawimy najczęstsze przyczyny obrzęku pyska u psów Łzawienie oczu u psa – przyczyny. Czym przemywać, by usunąć zacieki pod oczami? Dowiedz się więcej o łzawieniu u psa! Pies trzepie uszami i uporczywie się drapie? To powinno cię zaniepokoić. Sprawdź najczęstsze objawy chorób uszu u psa! Karma dla psa z problemami gruczołów okołoodbytowych – skuteczne rozwiązanie czy sprawny marketing? Karma dla psa z chorą trzustką. Na co zwracać uwagę podczas czytania składu? Ile karmy dla psa? Tabela czy intuicja – czym się kierować, dawkując psu pokarm? Olej rybny dla psów – dlaczego warto włączyć go do diety czworonogów? Poznaj różne warianty Olej parafinowy dla psa – czy to dobry pomysł? Na co pomaga i kiedy warto go stosować? Jak karmić psa z problemami żołądkowymi – co dawać psu z wrażliwym układem pokarmowym? Karma dla psa z problemami jelitowymi. Czy dieta weterynaryjna dla psów pomoże na zaburzenia układu trawienia? Ciepłe jedzenie dla psa – czy może mu zaszkodzić? Popiół surowy w karmie dla psa. Co znaczy ten składnik na etykiecie? Jak karmić psa – co powinien wiedzieć każdy opiekun czworonoga? Najlepsza dieta dla twojego psa Pies do domu z ogrodem – jaki pies sprawdzi się w roli stróża? Duże i małe rasy psów Darmowe czipowanie 2022 – sprawdź jak i gdzie zaczipować swojego pupila całkowicie za darmo! Pies ze schroniska – problemy i ich rozwiązania. Poradnik dla opiekunów psów schroniskowych Jak oswoić psa ze schroniska? Poradnik dla opiekunów psów ze schronisk Jakie są warunki adopcji psa? Sprawdź je w przypadku schronisk, organizacji, osób prywatnych! Psy policyjne do adopcji – jak wyglądają procedury? Jakie psy policyjne szukają domów? Stare psy do adopcji – na co zwrócić uwagę w przypadku przygarnięcia starszego psa? [Poradnik] Małe psy do adopcji – jakie są wady i zalety adopcji małego psa? Sprawdź! Rasowe psy do adopcji – czy to się zdarza? Poznaj wady i zalety rozwiązania Najłagodniejsze psy dla dziecka – TOP 10 ras psów. Jak wybrać czworonoga dla malucha? Obroża dla psa z kolcami – czy jest wskazana dla czworonogów? Zakopane z psem – najciekawsze miejsca i szlaki, które można zwiedzać z czworonogiem Obroża dla psa GPS – co to za gadżet i jak działa? Kiedy przydaje się lokalizator dla psów? Pies z grzywą – TOP 10 ras psów z grzywami jak lwy Pies z brwiami. Jak działają psie mięśnie wokół oczu? Czy istnieją rasy mające brwi? Co się dzieje z psem po śmierci? Śmierć psa to nie tylko przejście zwierzęcia za tęczowy most Pies z niebieskimi oczami. Od czego zależy kolor oczu? Wybrane przykłady ras psów o niebieskich oczach Biały pies – poznaj rasy, których przedstawiciele są śnieżnobiali Pielęgnacja yorka – jak powinna wyglądać? Praktyczne porady Olej z łososia dla psa – ranking najciekawszych propozycji. Dlaczego warto podawać pupilowi ten suplement? Ile sutków ma pies, czyli psia anatomia! Poznaj zewnętrzną budowę psa! Jak nauczyć szczeniaka załatwiać się na dworze? Psia toaleta – oduczanie psa sikania w domu, nauka czystości szczeniaka Jak schłodzić psa w upał? Sprawdź, jak chronić psa przed udarem w upalne dni! Ile jest ras psów? Czy jesteśmy w stanie policzyć wszystkie? Jakie są najrzadsze rasy psów na świecie? Jak obciąć maltańczyka? Porady dotyczące strzyżenia maltańczyka Czy pies musi mieć kaganiec? Co mówią przepisy prawa i jaki mandat grozi za ich nieprzestrzeganie? Kiedy można kąpać szczeniaka? Jak powinna wyglądać pierwsza kąpiel? Jakiej rasy psa wybrać? Sprawdź, który pies pasuje do Ciebie i Twojej rodziny! Czy psy się pocą? Jak wygląda termoregulacja u psów? Co na kleszcze dla psa? Jaki preparat wybrać, by ochronić pupila przed groźnym pasożytem? Piana z pyska u psa – kiedy iść do weterynarza? Co zrobić, gdy piana leci mu z pyska? Sprawdź! Pies z zespołem Downa – czy to możliwe? Jak wygląda zespół Downa u psów? Brązowa wydzielina z ucha psa – z czym jest związana? Skąd bierze się woskowina w psich uszach? Biegunka z krwią u psa – co wywołuje krew w kale psa? Najczęstsze przyczyny luźnej, krwistej kupy u czworonoga Brak apetytu u psa – o czym świadczy? Co zrobić, gdy pies nie chce jeść? Sprawdź przyczyny braku apetytu u psa Pies dla dzieci – jaki pupil najlepiej sprawdzi się w tej roli? Adopcja psa ze schroniska – co musisz wiedzieć? Jak wygląda procedura adoptowania czworonoga? Opieka nad zwierzętami – czym jest? Kto może opiekować się psem i kotem? Sprawdź! Szczeniaki do adopcji – czego się spodziewać? Czy adopcja szczeniaka to dobry pomysł? Poznaj wady i zalety rozwiązania! Obroża z prądem dla psa – jak działa obroża elektryczna? Wady i zalety zastosowania obroży z prądem Dzikie psy nie boją się ludzi i sieją postrach w okolicach miast. Jak bronić się przed sforą i co na to przyrodnicy? Szybki oddech u psa – czy jest powodem do niepokoju? Przyczyny częstego dyszenia u psa Kiedy pies dyszy? Najważniejsze informacje dotyczące posapywania u psa. Możliwe przyczyny i pomoc w nagłych przypadkach Kiedy pies gryzie ogon? Niepokojące zachowania u psa i jak na nie reagować Sucha karma dla psa z niedoczynnością tarczycy. Co powinna mieć w swoim składzie? Krew w kale psa – co to oznacza? Jak rozpoznać krew w odchodach zwierzęcia? Sprawdź! Jak oddać psa do adopcji? Dowiedz się, jak znaleźć psu nowy dom! Jakie są psy w schronisku? Poznaj bliżej schroniskowych podopiecznych i sprawdź, czego możesz oczekiwać! Adoptuj psa ze schroniska, ale zrób to rozsądnie! Garść porad przydatnych przy adopcji psa Karma dla psa z chorą wątrobą. Jaką karmę weterynaryjną wybrać, aby wspomóc leczenie? Zaburzenia behawioralne u psów. Jakie są problemy behawioralne u psów z adopcji? Dlaczego pies ze schroniska sika w domu? Jak go tego oduczyć? Poradnik Podróż z psem? Jak zadbać o to, żeby twój pupil zniósł ją dobrze Mój pies nie śpi w nocy – co zaradzić na ten problem? Z czego wynika bezsenność u psa? Lękliwy pies ze schroniska – jak poradzić sobie z psem po przejściach? Rybi zapach z odbytu psa. Przyczyna to nie tylko zapalenie gruczołów okołoodbytowych! Jak długo żyje pies z niewydolnością nerek? Sprawdź, jakie są rokowania w niewydolności nerek u psa Czy wszystkie psy potrafią pływać? Jak odstraszyć psy od suki z cieczką – sposoby, by zneutralizować zapach i nie tylko Pieniny z psem – gdzie warto wybrać się z czworonogiem? Ciekawe szlaki i miejsca noclegowe w Pieninach Mały pies z dużymi uszami – lista ras. Przegląd TOP 10 małych ras psów z długimi uszami. Są tu nie tylko myśliwskie! Jak usunąć kleszcza u psa? Sprawdź, jak prawidłowo i bezpiecznie wyciągnąć pasożyta Czym i jak karmić psa, aby był zdrowy i szczęśliwy?

Schipperke to mały puchaty piesek, nikt by się nie spodziewał, że tak dobrze odnajdzie się w roli stróża. To energiczny czworonóg o psotnym usposobieniu, pewnie dlatego przez niektórych nazywany jest “czarnym diabłem”. Dawniej brukselscy rzemieślnicy organizowali wystawy dla psów tej rasy – zadaniem tych zwierząt było, jak najlepsze zaprezentowanie swojej obroży. Dziś te urocze stworzenia goszczą w wielu domach, chociaż w Polsce nie są zbyt popularne. Osoby zainteresowane ich nabyciem zastanawiają się, gdzie kupić schipperke? Jak wybrać hodowlę i jakie wymagania stoją przed potencjalnym opiekunem? Chętnie odpowiemy na pytania dotyczące tej rasy. 1. Schipperke – szczypta podstawowych informacji o rasie 2. Jak wygląda czarny pies rasy schipperke? 3. Jak sprawić, by schipperke zachwycał wyglądem na pokazach psów? 4. Jak pielęgnować małego czarnego psa na co dzień? 5. Jakie usposobienie mają te małe psy? 6. Schipperke – wychowanie 7. Szkolenie małych psów rasy schipperke 8. Schipperke – hodowla idealna 9. Zdrowie schipperke 10. Żywienie małych psów rasy schipperke 11. Schipperke – cena za psa i inne wydatki 12. Podsumowanie Schipperke – szczypta podstawowych informacji o rasie Pomimo, że schipperke wyglądem bardziej przypomina szpica, to Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zaliczyła go do 1 grupy psów pasterskich i zaganiających. Czworonóg ten należy do 1 sekcji psów pasterskich. Dokładny opis rasy można znaleźć we wzorcu numer 83. Organizacje kynologiczne Schipperke jako rasa uznany przez: Australian National Kennel Council (ANKC) – został przypisany do grupy VII – Psy „niesportowe” (Non sporting),World Kennel Union (WKU) – otrzymał pozycję w grupie psów pasterskich. Przez inne większe organizacje: American Kennel Club (AKC) – przypisany do grupy psów „niesportowych” (Non-Sporting Group),Kennel Club in the United Kingdom (KC-UK) – przypisany do grupy psów użytkowych (Utility),Canadian Kennel Club (CKC) – otrzymał wzorzec VI-15 i został przypisany do grupy psów „niesportowych” (Non-sporting Dogs)United Kennel Club (UKC) – przypisany do grupy psów do towarzystwa (Companion Dog Group) Historia rasy Ten mały czarny pies pochodzi z Belgii, najprawdopodobniej owczarek belgijski czarny i schipperke wywodzą się z jednej linii hodowlanej. Pochodzą od leuvenaara – psa pasterskiego, w obrębie tej rasy wyróżniono osobniki większe i mniejsze, właśnie takie jak schipperke. Czworonoga tego kiedyś najczęściej wykorzystywano do polowań na myszy i inne niewielkie gryzonie. Inna teoria głosi, że miały pilnować łodzi cumujących w belgijskich portach. Obecnie to świetni stróże, a także oddane psy do towarzystwa. Mimo wszystko w Polsce nie cieszą się dużą popularnością. Cechą wyróżniającą tę rasę na tle innych jest fakt, że kiedyś ich ogony były przycinane ze względów estetycznych, dziś zdecydowanie odchodzi się od tych praktyk, jednak najbardziej pożądane u tych zwierząt są krótkie ogony. Szczenięta czasami rodzą się całkowicie bez ogona. Jak wygląda czarny pies rasy schipperke? Schipperke najogólniej mówiąc to mały, czarny pies, rasa ta nieco przypomina psy w typie szpica. Mimo wszystko posiada indywidualne cechy wyglądu, które podkreślają jego wyjątkowość. Opowiemy o nich trochę więcej. Ogólny opis wyglądu Piesek ten jest niewielki, lecz dość przysadzisty, jego sylwetka ma kształt prostokąta. Ma on spiczaste uszy, są małe i wysoko osadzone na głowie. Pyszczek psa jest trochę podobny do tego, który ma wilk. Oczy schipperke mają kształt migdała, zazwyczaj są koloru ciemnobrązowego. Ogon może występować w kilku wersjach i nie jest to uważane za wadę. Niektóre osobniki mają szczątkowy ogon lub zupełny jego brak. Ich kończyny przednie są proste i drobne, tylne zaś dobrze umięśnione. Jakie schipperke ma wymiary? Schipperke to mały pies, rasa taka jak ta powinna ważyć od 3 do 9 kg, przy czym waga najbliższa ideału wynosi od 4 do 7 kg. We wzorcu nie ma podanego konkretnego przedziału wzrostowego. Możemy przyjąć, że im czworonóg jest dłuższy, tym jego wysokość w kłębie powinna być większa. Niektóre źródła mówią o tym, że pies tej rasy może mierzyć ok. od 22 do 35 cm. Rodzaje i kolory umaszczenia u schipperke Szata tego puchatego psa składa się z dwóch warstw, pierwszą z nich stanowi miękki podszerstek, drugą natomiast gęsty włos okrywowy, który obficie porasta ciało zwierzęcia. Na uszach i głowie jego sierść jest najkrótsza, na tułowiu nieco dłuższa, natomiast na szyi i piersi – najdłuższa, tworzy tym samym coś na kształt lwiej grzywy. Jak sprawić, by schipperke zachwycał wyglądem na pokazach psów? Aby dobrze przygotować schipperke do wystawy, najpierw będziesz musiał zadbać o jego zdrowie i kondycję fizyczną. Zbilansowana dieta i kontrolne wizyty u weterynarza to klucz do sukcesu. Trzeba pamiętać także o tym, by nauczyć pupila poruszania się po ringu wystawowym dla psów – warto ćwiczyć posłuszeństwo. U psa, który bierze udział w pokazach, ważna jest ogłada i nienaganna prezencja. Przedtem warto go dokładnie wyczesać, a także wykąpać, używając szamponu, który intensyfikuje czarną barwę oraz lekko przystrzyc odstające włosy. Jak pielęgnować małego czarnego psa na co dzień? Pielęgnacja schipperke zdecydowanie wymaga od opiekuna dużej systematyczności. Kiedy zabiegi wejdą z czasem do naszej codziennej rutyny, dbanie o tego czworonoga stanie się przyjemnością – podpowiemy, jak to zrobić. Jak chronić schipperke przed insektami? Na spacerach ze swoim pupilem mogą zdarzyć się nieprzyjemne niespodzianki. Kleszcze niemiłosiernie atakują przez cały rok. Aby uniknąć kłopotu i zaoszczędzić stresu zwierzęciu, najlepiej stosować odpowiednią profilaktykę. W tym celu warto zakupić preparaty przeciwdziałające groźnym pasożytom. Najlepiej wybierać te polecane przez innych miłośników czworonogów. Obroże Foresto od Bayer cieszą się dużą popularnością, ponieważ skutecznie zwalczają klaszcze i inne pasożyty. Ważne jest również stosowanie podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych – opowiemy, co zrobić, by sierść pupila była piękna i lśniąca. Kąpiel i czesanie schipperke – o czym należy pamiętać? Musimy czesać puchatego psa raz w tygodniu, jeśli nie chcemy, by jego martwy włos nie pozostawał na ubraniach i meblach. W okresie linienia (dwa razy w roku) powinniśmy robić to nawet codziennie. Pomoże w tym szczotka pudlówka lub włosiana. Schipperke kąpiemy raz na kilka miesięcy, ciężko konkretnie określić częstotliwość kąpieli – najlepiej zdecydować się na nią wtedy, gdy zauważymy na psie ślady brudu. Ważne jest by po dokładnym namydleniu i spłukaniu porządnie go osuszyć, by się nie przeziębił. Jednak lista zabiegów pielęgnacyjnych na tym się nie kończy, o co trzeba dbać jeszcze? Dodatkowe zabiegi pielęgnacyjne Trzeba raz na jakiś czas kontrolować stan oczu, uszu, zębów i pazurów. Proponujemy robić to regularnie, przynajmniej raz w miesiącu. W razie potrzeby należy wyczyścić uszy specjalnymi preparatami przeznaczonymi do tego celu. Na rynku jest wiele produktów tego typu, dobrze sięgać po te sprawdzone – np. krople od Vetoquinol pomogą zwierzęciu skutecznie usunąć zalegającą u ras małych rzadziej się ścierają, dlatego powinniśmy się im dokładnie przyjrzeć raz na jakiś czas i przyciąć cążkami dla zębach schipperke może pojawiać się kamień, dlatego warto podawać psu przysmaki dentystyczne, które dobrze redukują kamień nazębny lub umyć mu zęby przy pomocy szczotki i pasty do zębów specjalnie przeznaczonej dla psów. Jeśli nie wiemy, jak konkretnie wykonać dany zabieg, warto zapytać się o radę lekarza weterynarii. Jakie usposobienie mają te małe psy? Schipperke podobnie, jak nieco większy kuzyn czarny owczarek belgijski doskonale sprawdza się w roli stróża. Rozmiar to nie wszystko – ten żywiołowy psiak ma swoje dobre i złe strony. Opowiemy o nich trochę więcej. Jaki schipperke ma stosunek do bliskich? Schipperke jest bardzo czuły względem swoich opiekunów. Lubi czułości i pieszczoty, a zabawy z nim to prawdziwa przyjemność. Ten milusiński uwielbia kontakt z najbliższymi i źle znosi rozłąkę. Dzieci odnajdą w nim dobrego przyjaciela w harcach i wygłupach – muszą być jednak nauczone delikatnego obchodzenia się z psem. Mimo iż pies schipperke jest przywiązany do swoich opiekunów, to chęć pogoni za interesującym go obiektem może okazać się silniejsza – trzeba uważać na jego instynkt łowiecki i na spacerach trzymać go na smyczy, w przeciwnym wypadku może uciec. A jak traktuje obcych? Czy zaakceptuje obcych ludzi i zwierzęta? Schipperke to mały puchaty piesek, jego niewinny wygląd potrafi zmylić. To doskonały stróż i opiekun – pilnuje terytorium i jest w stanie zareagować, kiedy ktoś na nie wkroczy, z całą pewnością obszczeka intruza. Jest życzliwy jedynie dla ludzi, których akceptuje opiekun. Będzie dobrym kompanem dla innych psów i kotów, pod warunkiem, że od małego zapewni mu się kontakt z różnymi zwierzakami. Co oprócz tego warto wiedzieć o psach tej rasy? Ulubione formy aktywności czarnego psa rasy schipperke Pies schipperke nie znosi nudy i stagnacji, mimo skłonności do ucieczek, trzeba czasem go spuścić ze smyczy na otwartym terenie i pozwolić mu się wybiegać. Ciągłe siedzenie w domu może spowodować, że sam zacznie szukać sobie ciekawego zajęcia i zacznie niszczyć rzeczy – trzeba mu zapewnić rozrywkę. To bardzo aktywny zwierzak, dlatego chętnie spróbuje swoich sił w różnych sportach dla psów. Schipperke – wychowanie Schipperke to niewielki czarny pies, rasa ta nadaje się na pierwszego pupila. Jednak przyszły opiekun musi nauczyć go zasad panujących w domu i zapewnić odpowiednie warunki do życia – opowiemy, jak to zrobić. Jakich akcesoriów potrzebuje ten mały puchaty piesek? Schipperke po intensywnym spacerze potrzebują wygodnego miejsca do odpoczynku. Zakup legowiska to dobry pomysł, by podarować tym małym psom odrobinę własnej przestrzeni. Wybór jest naprawdę duży, wszystko zależy od preferencji naszego pupila. Jeśli upodobał sobie leżenie na miękkim posłaniu warto, byśmy wybrali poduchy dla psów; natomiast, jeżeli woli odpoczywać na twardszym podłożu, możemy wybrać specjalne maty – łatwo się je czyści, szybko się składają i zajmują mało miejsca w bagażniku, zatem nadają się do podróży. Oprócz podstawowych akcesoriów przydatnych podczas spaceru, takich jak smycz i obroża, by zabezpieczyć małego uciekiniera, możemy zainwestować w adresówkę (to blaszka z danymi właściciela), dzięki niej jest większa szansa na odnalezienie zaginionego pupila. Poza tym ważne jest jeszcze miejsce, w którym czarnemu psu rasy schipperke przyjdzie żyć. Miejsce do życia dla schipperke Te małe psy nie mają specjalnych wymagań odnośnie tego, gdzie przyjdzie im mieszkać. Ze względu na rozmiary, dobrze będzie im się żyło zarówno w mniejszych mieszkaniach, jak i dużych domach. Mimo wszystko właściciele ogrodzonych posesji muszą pamiętać o wyprowadzeniu ich na regularne spacery, by mogły pobiegać po otwartej przestrzeni. Trzeba również brać pod uwagę fakt, że te puchate psy swoim szczekaniem mogą uprzykrzać życie sąsiadom mieszkającym za ścianą. Posłuszny czworonóg to taki, który ufa swojemu opiekunowi. Podstawą zaufania jest stworzenie więzi, co zrobić, by skutecznie ją zbudować? Jak stworzyć bliską więź z miniaturową wersją czarnego owczarka belgijskiego? Nic tak nie umacnia więzi z ukochanym opiekunem, jak wspólna zabawa. Schipperke to aktywny psiak, dlatego z całą pewnością ucieszy go jogging lub psoty z ulubioną zabawką. Możemy przebierać wśród piłeczek, szarpaków, frisbee i innych akcesoriów tego typu. Zakup zabawek to dobra opcja, jeśli musimy zostawić pupila samego w domu – rozładują stres i zabiją nudę. Szkolenie małych psów rasy schipperke Schipperke łatwo poddaje się szkoleniu podobnie, jak owczarek belgijski. Ten czarny pies bywa uparty i niezależny. Podpowiemy, jak postępować, by schipperke był dobrze ułożonym czworonogiem. Nauka posłuszeństwa Tym małym psom zdecydowanie przyda się nauka posłuszeństwa. Jeśli zwierzak będzie się nas słuchał, dalsze szkolenie powinno przebiegać bez większych problemów. Możemy sami nauczyć schipperke podstawowych komend lub skorzystać z usług profesjonalnej psiej szkoły. Tu ważną rolę odgrywa konsekwencja oraz komfort czworonoga podczas szkolenia (musimy pilnować, by nie był zbyt głodny, przejedzony lub zmęczony). W przypadku tej rasy istotna jest umiejętność przywoływania psa, ponieważ ma skłonność do ucieczek. Schipperke musi być zdyscyplinowany, właściwe zachowanie najlepiej egzekwować przy użyciu pozytywnych metod szkoleniowych, co się na nie składa? Nagradzanie za posłuszeństwo Te psy to małe łakomczuchy, dlatego świetną motywacją podczas szkolenia, mogą okazać się smaczki treningowe. Ich wybór jest duży – jednak powinniśmy je dawkować racjonalnie. Dzienna porcja powinna stanowić maksymalnie 10 % zapotrzebowania energetycznego. Na początek przysmaków będziemy potrzebować naprawdę dużo, z czasem możemy zastąpić je pieszczotami lub aktywnością, którą zwierzak lubi najbardziej. Psie sporty dla schipperke Schipperke to bardzo energiczny czworonóg, sprawdzi się w wielu dyscyplinach sportowych stworzonych dla psów, agility – pies i człowiek muszą być zgraną drużyną. Schipperke pokonuje wyznaczony tor przeszkód, a opiekun musi go bezbłędnie przez niego przeprowadzić (stosując komendy słowne). Ważna jest zwinność i dobra kondycja frisbee – sport ten polega na tym, że pies łapie dysk rzucany przez opiekuna; tu liczy się technika – ważne są umiejętności zarówno psa, jak i jego właściciela. Do tego celu potrzebujemy odpowiednich akcesoriów. Akcesoria dla psa Aby zacząć trenować dog frisbee, nie musimy od razu używać profesjonalnego sprzętu, na początek możemy zakupić zwykłe frisbee lub inne psie zabawki, które pies będzie mógł aportować z łatwością. Musimy pamiętać, by produkty te były dostosowane do rozmiarów czworonoga. Schipperke – hodowla idealna W Polsce nie ma wielu hodowli tego czarnego psa, rasa schipperke nie cieszy się w naszym kraju dużą popularnością. Opowiemy, na co zwrócić uwagę, żeby nie paść ofiarą pseudohodowców. Metryka i rodowód Metryka to dokument potwierdzający przynależność psa do danej rasy. Zawiera informacje na temat urodzenia szczeniaka i powinien być wydawany razem z maluchem. Jeżeli hodowca z jakiegoś powodu nie chce nam go dać, prawdopodobnie jest to osoba zajmująca się nielegalną hodowlą shipperke, olx i inne portale ogłoszeniowe muszą być przez nas sprawdzane pod tym kątem. Wcześniej powinniśmy zadzwonić i zapytać się o możliwość wydania takiego dokumentu. Rodowód nie jest tym, co metryka. Wyrabiamy go wtedy, gdy chcemy założyć własną hodowlę lub wystawiać psa w pokazach. Zawiera informacje o czterech pokoleniach wstecz. Pamiętajmy, że bez metryki nie da się wyrobić rodowodu. Pomoc w wyborze szczenięcia i porady na temat rasy Małe psy rasy schipperke rzadko występują w naszym kraju i na szczenię z miotu trzeba czekać dość długo. Dlatego decyzja o nabyciu tego czworonoga musi być przemyślana. Na początku musimy przeanalizować wszystkie plusy i minusy posiadania psa, jakim jest schipperke, szczeniaki tej i każdej innej rasy posiadają zbiór stałych cech charakteru. Dobry hodowca na pewno udzieli informacji odnośnie specyfiki charakteru tych zwierząt. Może także zapytać o nasz tryb życia i doradzi, czy schipperke to pies dla nas. Udzieli także wskazówek na temat pielęgnacji, żywienia i chorób, które mogą zaatakować tego psa. Dorzuci też wyprawkę w postaci karmy, obroży i zabawki. “Schipperke – olx” – wystrzegaj się pseudohodowli! Obecnie ciężko znaleźć ogłoszenia sprzedaży schipperke, olx to jeden z portali ogłoszeniowych, na którym możemy szukać dostępnych ofert sprzedaży. Powinniśmy być jednak ostrożni i nie dać się oszukać. Musimy sprawdzić, jakie warunki są zapewniane maluchom i im matce. Jeśli szczenięta z miotu są agresywne lub lękliwe, prawdopodobnie nie są odpowiednio socjalizowane. Nierasowe psy nigdy nie będą spełniać naszych oczekiwań względem danej rasy. Zdrowie schipperke Postaramy się przybliżyć plusy i minusy zdrowia naszego czarnego psa, rasa ta jest zaliczana do długowiecznych. Generalnie pies schipperke cieszy się dobrym zdrowiem. Może się zdarzyć, że zachoruje – opowiemy, jakie są choroby typowe dla tej rasy. cukrzyca – ma podłoże genetyczne, niektórzy przedstawiciele tej rasy mogą na nią zapadać. Zazwyczaj chorują psy starsze. Choroba ta objawia się zarówno w wyglądzie, jak i samopoczuciu zwierzęcia. Pies jest ospały, osłabiony, ma duże pragnienie i często wydala mocz, szybko traci na wadze mimo że je dużo. Aby zdiagnozować cukrzycę, niezbędne jest zbadanie krwi i moczu czworonoga. Niestety jest ona nieuleczalna. Wtedy należy podawać temu małemu psu insulinę zgodnie z zaleceniami lekarza. Ważne jest kontrolowanie poziomu cukru we krwi oraz nadzorowanie wagi. Trzeba stosować również odpowiednią dietę, warto podawać psu karmy weterynaryjne zgodnie z zaleceniami lekarza. Dobrze sprawdzą się te od producenta Royal Canin, ponieważ skutecznie ogranicza poziom glukozy we krwi psa. oligodoncja – to wada objawiająca się tym, że czworonóg nie ma więcej niż sześciu zębów. Oczywiście podobnie, jak ludziom, u psów również zachodzi wymiana zębów mlecznych na stałe. Zwierzę powinno mieć kompletne uzębienie ok. 7 miesiąca życia. dysplazja mieszkowa czarnych włosów – może prowadzić nawet do całkowitego wyłysienia psa. Początkowo sierść czworonoga staje się matowa. Czarne włosy stopniowo wypadają i nie odrastają, aż pies staje się całkowicie łysy. Skóra jest przesuszona, a na jej powierzchni powstają krosty. Schorzenie to jest nieuleczalne, ale w żadnym stopniu nie zagraża zdrowiu i życiu czworonoga. W codziennej pielęgnacji warto używać szamponów nawilżających. Żywienie małych psów rasy schipperke Pies schipperke nie jest zbyt wybredny, jeśli chodzi o odżywianie. Nałożone jedzenie w mig znika z miski. Czworonóg nie ma tendencji do tycia, ponieważ należy do psów aktywnych. Zbilansowana dieta stanowi ważny element jego życia. Z poniższego tekstu dowiecie się, jak zadbać o prawidłowe żywienie schipperke. Dostępne sposoby żywienia Schipperke możemy karmić gotowymi karmami dostępnymi w sklepach. Pamiętajmy, by wybierać takie o obniżonej zawartości cukru, ponieważ pies ten może chorować na cukrzycę. Oprócz tego w składzie powinna znaleźć dużo białka, zbóż musi być jak najmniej. Do wyboru mamy także stosowanie diety BARF, która polega na podawaniu surowego mięsa dobrej jakości. Musimy jednak pamiętać, że przy tej metodzie żywienia trzeba stosować dodatkową suplementację i zapytać o szczegóły lekarza weterynarii lub psiego dietetyka. Jak karmić szczeniaka, a jak dorosłego psa? Organizm małego psa potrzebuje do prawidłowego rozwoju więcej składników odżywczych, niż dorosły schipperke. Szczeniaki mają delikatne żołądki, dlatego warto podawać im karmy lekkostrawne – w tym przypadku dobrze sprawdzą się te z mięsem drobiowym. Maluch dobrze je strawi, poza tym jest bogate w białko i tłuszcze, które są niezbędne szczeniakowi. Dorosłym psom możemy podawać karmy z wieprzowiną, wołowiną lub jagnięciną. Ważne, by zawierały odpowiednią ilość białka, tłuszczów i węglowodanów. Jak żywić psy małych ras? Żywienie psów różni się w zależności od ich wielkości. Do ras dużych zalicza się owczarka belgijskiego, czarny schipperke to niewielki czworonóg – właśnie dlatego jego dieta będzie wyglądała nieco inaczej. Małe rasy mają większe zapotrzebowanie energetyczne i mniejsze żołądki, dlatego powinniśmy dawać im minimum trzy posiłki dziennie. Psy wielkości schipperke osiągają dojrzałość nieco szybciej, niż duże rasy. Właśnie dlatego po ukończeniu 8 miesiąca życia można stopniowo zacząć im podawać karmę dla dorosłych psów. Wielkość granulek musi być dostosowana do wielkości pyszczka psa, by mógł je wygodnie gryźć. Schipperke – cena za psa i inne wydatki W Polsce ciężko nabyć psa, jakim jest schipperke, hodowla zajmująca się tymi zwierzętami chce niemałą cenę za jego nabycie. Szczenię kosztuje od 3500 tysięcy złotych wzwyż. Do tego należy doliczyć także inne wydatki, o których opowiemy tutaj trochę więcej. Schipperke – cena w ujęciu miesiąca Do miesięcznych wydatków warto zaliczyć takie produkty, jak: karma, smaczki, worki na nieczystości. Zapłacimy za nie od 150 do 200 zł. Oprócz tego musimy zainwestować także w artykuły, które trzeba wymieniać jedynie raz na jakiś czas, co do nich należy? Schipperke – koszt w ujęciu rocznym Smycz, obroża, adresówka, dwie miski (na jedzenie i picie), legowisko, szampony, szczotki – to produkty, których nie może zabraknąć w wyprawce psa. Za wszystkie akcesoria zapłacimy około od 500 do 700 zł. Cena zależy od jakości, a także tego, jak często będziemy wymieniać dana rzecz. Dodatkowo musimy wziąć pod uwagę również usługi, takie jak wizyty u weterynarza. Koszt uzależniony jest od tego, jak często będziemy musieli odwiedzać z naszym pupilem lekarza weterynarii, za jedną wizytę zapłacimy ok. 100 zł. Podsumowanie Opowiedzieliśmy o pochodzeniu schipperke. Dowiedzieliśmy się że owczarek belgijski i czarny mały schipperke wywodzą się z jednej linii hodowlanej. Powiedzieliśmy też o wyglądzie tego czworonoga i podpowiedzieliśmy, jak należy o niego dbać. Poruszyliśmy najważniejsze kwestie związane z wychowaniem schipperke. Hodowla, która została założona przez odpowiedzialnych ludzi to najlepszy wybór – opowiedzą oni więcej odnośnie charakteru i sposobu postępowania z tym czworonogiem. Opowiedzieliśmy o tym, jak rozpoznać dobrą hodowlę schipperke. Olx i inne portale ogłoszeniowe, na których pojawiają się oferty sprzedaży szczeniąt, muszą być przez nas dokładnie weryfikowane.

Małe rasy psów długowłosych to np. pudel, gryfonik, pekińczyk i maltańczyk. Krótkowłosym, niewielkich rozmiarów pupilem jest buldog francuski. Wśród miniaturowych czworonogów prym wiedzie wyjątkowo mądra i kochająca człowieka chihuahua. Małe rasy psów długowłosych to np. pudel, gryfonik, pekińczyk i maltańczyk. Krótkowłosym, niewielkich rozmiarów pupilem jest buldog francuski. Wśród miniaturowych czworonogów prym wiedzie wyjątkowo mądra i kochająca człowieka chihuahua. Małe, rasowe psy domowe często bywają wybredne, nie tylko ze względu na wrażliwy żołądek, ale również przez to, że właściciele traktują je jak maskotki i rozpieszczają. Skutkiem tego jest stępienie zmysłów i konieczność podawania im karm wysokiej jakości. Kasia gotuje z szybkie ciasto z owocami Chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o najpopularniejszych rasach psów? Kup książki w tej tematyce i wykorzystaj kody rabatowe Livro. 1. Chihuahua Wysokość: do 23 cm Waga: 0,5 – 3 kg Chihuahua, zwana psem Azteków, pochodzi z Meksyku. Hodowana jest w odmianie długo- i krótkowłosej. Jej sierść ma umaszczenie brązowe, białe, kremowe lub jest łaciate. Piesek ten ma wysokie czoło, sterczące uszka, żywe spojrzenie, zakręcony ogon i bardzo krótki szpiczasty pyszczek. Chihuahua to bardzo wesoły, czarujący, inteligentny i żywiołowy zwierzak. Piesek ten jest bardzo mały i delikatny, dlatego nie poleca się go do domów z małymi dziećmi. Chihuahua najczęściej wybiera jedną osobę, którą darzy największą miłością. 2. Buldog francuski Wysokość: do 35 cm Waga: około 8 – 14kg Buldog francuski ma dużą, kwadratową głowę, płaski pysk, wysuniętą do przodu żuchwę, duże spiczaste, stojące uszy i okrągłe oczy. Jego sierść jest krótka, szczeciniasta, ale bardzo miła w dotyku. Przybiera rozmaite kombinacje kolorystyczne: od biszkoptowych, po białe, łaciate oraz czarne. Jego ogon jest bardzo krótko obcinany. Piękna, umięśniona sylwetka buldoga francuskiego wymaga regularnych ćwiczeń. To pies, który uwielbia biegi i zabawy na świeżym powietrzu, co czyni go idealnym partnerem osób aktywnie spędzających czas. Buldog to pies ciekawski, energiczny i wesoły. Bardzo mocno przywiązuje się do opiekuna. 3. Gryfonik belgijski (belgian griffon) Wysokość: do 25 - 30 cm Waga: 4 - 6 kg Gryfonik ma okrągłą głowę, spłaszczony nos, lekko wysuniętą żuchwę, trójkątne, oklapnięte uszy, czarne, oczy, bujne wąsy oraz bródkę. Jego sylwetka jest krępa, silnie umięśniona i przypominająca kwadrat. Umaszczenie gryfonika przyjmuje różne barwy. Najczęściej są to odcienie brązu. Gryfonik belgijski to wesoły, inteligentny i bardzo spokojny piesek, lubiący zabawy na świeżym powietrzu. Jest idealny jako towarzysz dzieci, ponieważ nie zachowuje się agresywnie. 4. Maltańczyk Wysokość: do 21 - 25 cm Waga: 3 - 4 kg Maltańczyk zamiast sierści ma bardzo długie, białe włosy, dlatego potrzebuje systematycznej, codziennej pielęgnacji. Jego towarzystwem mogą cieszyć się również alergicy. Opadające na oczy kłaczki wymagają regularnego podcinania lub związywania. Ten ostatni sposób jest szczególnie lubiany, ponieważ niesforne kosmyki można spinać różnokolorowymi ozdobami. Maltańczyk to piesek bardzo mądry, wesoły, chętny do zabawy, lubiący towarzystwo innych zwierząt i dzieci. Jest żywiołowy i, niestety, lubi być brudny. Mimo, że maltańczyk jest bardzo inteligentny, trudno nauczyć go czystości. Zwykle jest cały biały i utrzymanie go w takim kolorze to prawdziwe wyzwanie dla właściciela. 5. Pekińczyk Wysokość: do 25 cm Waga: około 4 kg Pekińczyk ma bardzo sympatyczny wygląd. Charakteryzują go: wyłupiaste oczy, zadarty, płaski pyszczek, dolna szczęka wysunięta do przodu, iksowate nóżki, długa (najczęściej w biało-brązowe łatki), gęsta sierść, oklapnięte, wysoko osadzone uszy i puszysty, zawinięty do góry ogon. Pekińczyk to pies bardzo niezależny, odważny i waleczny. Potrafi stanąć w obronie swojego właściciela, któremu jest bardzo oddany. Lubi spokój, nie ufa obcym i jest nieco zadziorny. Pamiętajmy, że małe rasy, oprócz tego że są bardzo przyjazne i wierne, potrzebują opieki. Mają małe szczęki, co jest przyczyną chorób przyzębia. Są to najczęstsze schorzenia malutkich pupili. Dlatego istotna jest wiedza na temat posiadanego psa oraz jego właściwa i systematyczna pielęgnacja. Psy gryzą najczęściej ze strachu oraz z chęci zabawy. Dlaczego szczeniak gryzie. Spanie dla kota można zrobić samodzielnie. Jak zrobić legowisko dla kota? Psi fryzjer nie goli zwierząt do gołej skóry. Jak wygląda strzyżenie psów?

Chcesz przygarnąć psa, ale nie potrafisz zdecydować się konkretną rasę? Decydująca w wyborze może okazać się wielkość psa. Zwłaszcza w przypadku bardzo małych (poniżej 6 kg) i bardzo dużych psów (powyżej 40 kg) wielkość psa będzie miała wyraźny wpływ na Waszą codzienność. Jak więc dokonać wyboru? Czym się kierować? Opieka nad małym psem Jak właściwie zdefiniować małego psa? Nie istnieje żadna oficjalna definicja. Jednak generalnie wyznaje się zasadę, że opiekun psa ważącego do 15 kg jest opiekunem małego psa. Ale przecież w porównaniu do chihuahua piętnastokilowy pies to duży pies! Znajdźmy więc złoty środek. Uznajmy, że mały pies to taki, który waży do 6 kg. Duże psy z kolei to czworonogi mierzące ponad 60 cm w kłębie. Małe psy – zawsze i wszędzie ze swoim człowiekiem Szczególnie małe pieski to wyjątkowo praktyczni towarzysze w niemal każdej codziennej czynności. Lekkie jak piórko pieski zmieszczą się nawet do kobiecej torebki i w niej podróżują od sklepu po restaurację, podczas gdy większe czworonogi muszą zaczekać zamknięte w domu. Do takich miniaturowych psów zaliczane są na przykład wspomniany już chihuahua, ale również pudel toy, czy ratlerek. Mieszkasz w mieście i często korzystasz z publicznych środków transportu? W wielu miastach małe zwierzęta jeżdżą nimi za darmo, podczas gdy większe czworonogi, które nie mieszczą się do torebki czy koszyka, muszą mieć kupiony dla nich bilet. Poza tym mniejsze pieski są rzecz jasna bardziej kompaktowe – zajmują mniej miejsca. Jeśli kiedyś zdarzyło Ci się podróżować z dobermanem zatłoczonym po brzegi tramwajem lub posadzić go pod stołem w kawiarni, zapewne wiesz, o czym mowa. Wśród ras małych psów jest naprawdę wiele takich, z którymi z powodzeniem można zamieszkać na najmniejszym nawet metrażu. Mopsik czy szpic miniaturowy – małe psy nie potrzebują do życia tyle przestrzeni, co duże. Machający ogonem bernardyn na 40 m2 prawie na pewno wyrządzi przypadkowo niejedną szkodę – na przykład porozbija naczynia leżące na stole. Uwaga: Małe psy myśliwskie na niewielkiej przestrzeni nie będą się czuły komfortowo! Jack Russell na przykład waży wprawdzie około 6 kg, ale jego poziom energii i potrzeba ruchu sprawia, że życie w mieście jest dla tego psa akceptowalne wyłącznie pod określonymi warunkami. Jeśli Twoje malutkie mieszkanie mieści się na poddaszu, do adopcji małego psa to żaden problem, ale oszczędzaj go przy wychodzeniu po schodach! Najlepiej małego psa wnosić i znosić po schodach na rękach. Małe psy żyją dłużej! Istnieją wprawdzie od tej reguły wyjątki, ale zasadniczo przyjmuje się, że im mniejsza jest rasa, tym dłuższa jest średnia życia piesków. Niewielki Shih Tzu, cieszący się generalnie dobrym zdrowiem, żyje przeciętnie około 16 lat! Chihuahua może dożyć nawet 20 lat! Zaletą małych piesków są również… koszty ich utrzymania. Może zabrzmi to nieco banalnie, ale małe pieski jedzą przecież mniej. Porównajmy dla przykładu takie dzienne racje pokarmowe: Pies ważący 5 kg potrzebuje około 280 g mokrej karmy, podczas gdy w misce czworonoga ważącego około 40 kg powinno się znaleźć ponad 1300 g tej samej karmy. Jak widać, rozmiar psa wyraźnie odbija się na miesięcznych wydatkach na jedzenie dla psa. Również koszty ponoszone u weterynarza, czy ceny podstawowego wyposażenia dla psa w przypadku małych ras są często korzystniejsze. Mniej pracy z pielęgnacją sierści: W przypadku ras krótkowłosych bez szczególnych wymagań względem pielęgnacji sierści aspekt ten jest zdecydowanie mniej istotny. Jeśli jednak masz w domu na przykład biszona hawańskiego, znasz dobrze ten temat: pracochłonne rozczesywanie i szczotkowanie zajmuje niemało czasu. Podobnie zresztą, jak szukanie w bujnej, lokowanej sierści kleszczy na wiosnę i latem czy wyciąganie z niej liści po jesiennym długim spacerze. To teraz wyobraź sobie pielęgnację dużego psa, na przykład owczarka staroangielskiego. Pies w formacie XL o wymagającej w pielęgnacji sierści to jeszcze dużo więcej pracy i czasu w tym względzie! © Grigorita Ko / Chcesz uprawiać sport z psem lub, by Twój pies uprawiał sport dla psów? W tym temacie w przypadku małych psów możliwości są niestety ograniczone. Oczywiście możesz każdego pupila uczyć sztuczek lub zapisać na kurs Agility. Jednak wszystko to musi być odpowiednio dopasowane do rozmiaru pieska. Pieski na krótkich nóżkach nie będą dobrymi kompanami na rowerowe wycieczki czy sesje joggingowe. Także przy górskich spacerach nie można pominąć możliwości psa wynikających z jego rozmiarów. W razie potrzeby możesz jednak małego psa wziąć na przykład do torby transportowej i przenieść bez wysiłku. Małe psy mają częściej tendencję do ujadania – to w dużej mierze zależy jednak nie od rozmiaru pieska, ale od jego opiekuna. Wiele osób myśli, że małe pieski łatwiej jest wychować, że właściwie nie potrzebują specjalnego wychowania. A to błąd! Także małych psów dotyczy zasada: Ułożony pies czyni życie człowieka lepszym, a nie uprzykrza je. Zainwestuj więc czas w wychowanie swojego pupila, a i nadmiernego szczekania dasz radę go oduczyć. Wiadomo, że każda przesada szkodzi. Przesadzanie w hodowlach z próbami zmniejszania formatu już miniaturowych ras prowadzi do wielu problemów zdrowotnych u takich eksperymentalnych piesków. Przykładem są Teacup-chihuahua, które cierpią na bóle głowy i zapalenia oczu, ponieważ mózg jest za duży w stosunku do rozmiarów czaszki. Dla pieska takich rozmiarów nawet przedostanie się na krawężnik to wyczyn ekstremalny. Normalne życie nie jest dla takiego psiaka możliwe. Nie kupuj nigdy od hodowców, którzy oferują „ekstremalnie małe” pieski, bo przesada w każdą stronę kończy się uszczerbkiem na zdrowiu u psa. Właściciele małych piesków znają ich zalety, choć pewnie nieraz słyszeli, że „to nie jest prawdziwy pies”, albo „przypomina gryzonia”. Nie przejmuj się tym – jeśli jesteś miłośnikiem małych ras, dobrze przecież wiesz, za co je cenisz. Mały piesek wygląda przeuroczo i pewnie niejedna napotkana na spacerze osoba będzie chciała się z Twoim pupilem przywitać. Jako właściciel nie powinieneś obawiać się przypomnieć takiej osobie w razie konieczności, że pies to nie zabawka i, że zawsze powinno się zapytać właściciela o zgodę na głaskanie psa. Zalety małych psów Kompaktowe, potrzebują niewiele miejsca Lekkie do noszenia Wysiłek przeznaczony na pielęgnację sierści mniejszy nawet w przypadku ras długowłosych Wydatki na pożywienie i weterynarza niższe Większość z nich komunikacją miejską podróżuje za darmo Dłużej żyją Opieka nad dużym psem Chcesz mieć obrońcę u swego boku lub przynajmniej ma wyglądać groźnie? W takim razie pies w formacie XL może być opcją dla Ciebie. Spory rozmiar ciała psa nie oznacza jednak automatycznie, że będzie on w stanie Cię ochronić czy odstraszyć napastnika. Jednak nie da się zaprzeczyć, że zdecydowana większość ludzi przed dużymi psami odczuwa zdecydowanie większy respekt. Wielkość pupila może więc mieć znaczenie przy wyborze, jeśli mieszkasz na wsi i chcesz, żeby pilnował on jako pies stróżujący Twojego domostwa. Duże psy są przeważnie doskonałymi towarzyszami podczas długich, intensywnych spacerów. Jeśli chętnie spacerujesz, biegasz czy jeździsz na rowerze, większość dużych i średnich ras psów stanie się chętnie dla Ciebie wiernym kompanem w tych czynnościach. Niemniej jednak musisz pamiętać, że zasada ta nie dotyczy wszystkich dużych psów. Trzeba wziąć pod uwagę predyspozycje konkretnych ras: charty afgańskie na przykład biegają chętnie i mogą biegać bardzo długo, ale trudno je do siebie przywołać. Duże psy o masywnej budowie, takie jak bernardyny lub mastyfy, nie są z kolei najlepszymi materiałami na sportowców, zresztą za bardzo za typowo sportowymi aktywnościami nie przepadają. W przypadku wielu bardzo dużych psów odradza się uprawianie psich sportów, takich jak na przykład Agility, ponieważ w trosce o stawy tych ciężkich czworonogów podskoków należy raczej unikać. © annaav / Wychowanie dużych psów, umiejętne i odpowiedzialne, to nieodzowny warunek w opiece nad psami dużych rozmiarów. Prawie nikt nie da sobie rady z utrzymaniem na smyczy 80-kilogramowego psa, kiedy ten zacznie ciągnąć i nie słucha poleceń. W wychowanie psa dużej rasy trzeba się więc naprawdę zaangażować. Wymaga ono naprawdę wiele wysiłku i czasu. Jednak, ponieważ wiele dużych ras psów ma przyjazny i spokojny charakter, możesz zyskać zrównoważonego, godnego zaufania i przyjacielskiego kompana u swego boku. Duże psy potrzebują przestrzeni! Wyobraź sobie jazdę z takim psem niedużym samochodem osobowym – na przykład z dogiem niemieckim. Wyobraź sobie jego legowisko. Nie weźmiesz go też na ręce – niewykluczone, że waży nawet więcej od Ciebie. Temat schodów również nie należy do najprostszych – duże psy nie powinny pokonywać schodów zbyt wiele. Jeśli więc trzymasz psa w mieszkaniu w wysokim budynku, ratuje Was wyłącznie winda! Koszty pożywienia dużego psa są niemałe, ponieważ duży pies zje naturalnie sporo. Podobnie koszty niektórych zabiegów u weterynarza mogą być wyższe. Pies o wadze 50 kg będzie potrzebował na przykład większej dawki szczepionki czy środków odrobaczających niż mały pies. Pielęgnacja dużego psa zajmuje więcej czasu: Kiedy nowofundland jest mokry, znacznie więcej czasu zajmie suszenie jego sierści, niż na przykład suszenie sierści corgiego. Zalety dużych psów: Przynajmniej wizualnie sprawia wrażenie obrońcy Często – nie zawsze – zrównoważony i spokojny przy spotkaniach z innymi psami Często pieszczocha Nierzadko psy pracujące Opieka nad małym czy dużym psem? Karzełek lub olbrzym – dalej nie wiesz, który będzie pasował do Ciebie lepiej? Może złoty środek będzie dla Ciebie najlepszym rozwiązaniem? Może wybierz się na wystawę psów, żeby zapoznać się z rozmiarami poszczególnych ras na żywo. Pamiętaj, że wiele ras psów występuje w wielu formatach. Do takich ras zalicza się na przykład pudel, którego hodować można od formatu toy po duży. Pamiętaj również, że rozmiar psa to nie wszystko! Największe znaczenie ma jego charakter i odpowiednie wychowanie!

Przez aktualizacja dnia 18:57 Małe psy, które obecnie traktujemy głównie jako towarzyszy idealnych do małych mieszkań, na przestrzeni wieków pełniły rozmaite funkcje i ich przeznaczenie było zupełnie inne niż obecnie. Jack russel terrier czy jamnik to psy myśliwskie, a pinczer miniaturowy zwany popularnie ratlerkiem spełni się w roli psa stróżującego. Wśród małych ras psów znajdziemy tu zarówno małe psy krótkowłose jak pinczer czy chihuahua, jak i długowłose jak york, pekińczyk czy maltańczyk. Małe rasy psów - czy to faktycznie psy do mieszkania? Paradoksalnie jednak, nie każda mała rasa nadaje się do bloku. Warto znać pochodzenie i charakter różnych ras psów, by nie okazało się, że wybierając psa ze względu na jego rozmiar, jednocześnie wybraliśmy takiego przyjaciela, którego potrzeb nie będziemy mogli spełnić. Małe psy – szkolenie i opieka Wśród wielu osób panuje absolutnie błędne przekonanie, że psy małych ras to czworonogi stworzone do towarzystwa, które nie wymagają żadnego szkolenia. Każdy pies powinien być poddany odpowiedniej socjalizacji oraz szkoleniu – bez względu na rasę czy wielkość. Prawidłowe wychowanie pozwoli bowiem psu funkcjonować i nawiązywać poprawne relacje zarówno z ludźmi, psami i innymi zwierzętami. Warto obalić jeszcze jeden mit – małe psy to nie „psy kanapowe”. Niejednokrotnie są to czworonogi bardzo energiczne, potrzebujące codziennej dawki aktywności fizycznej i umysłowej. Przykładem takich ras są jack russell terrier oraz pudel – niezwykle inteligentne, aktywne i zaangażowane we współpracę z człowiekiem. Pamiętaj o tym, że również małe psy zaliczane do grupy psów ozdobnych potrzebują ruchu i ćwiczeń umysłowych każdego dnia! Pinczer miniaturowy ©ShutterstockPinczer miniaturowy to jedna z najmniejszych ras psów na świecie. Jego waga waha się od 3 do około 5 kg, a wysokość w kłębie nie przekracza 30 cm. Pinczer ten zwany jest także potocznie ratlerkiem. Choć wydaje się typowym psem do towarzystwa (nie mieści się w tej grupie FCI, ale w grupie II), może pełnić także rolę... stróża! Swoim wyglądem zdecydowanie nie odstraszy żadnego intruza, ale będzie reagował gwałtownie na niepokojące zmiany otoczenia i głośno szczekał. Bichon frise ©ShutterstockBichon frise to z kolei typowy przedstawiciel grupy IX FCI (psy ozdobne i do towarzystwa). Te śnieżnobiałe małe pieski od początku pełniły rolę psów ozdobnych, ale nie tylko. Wykorzystywane były bowiem także jako psy cyrkowe. To wspaniałe małe psy domowe, które są niezwykle żywiołowe. Mają radosne usposobienie, uwielbiają zabawy z małymi dziećmi (o ile te im nie dokuczają) i nie znoszą samotności. Szybko i chętnie się uczą, wprost kochają popisywać się wyuczonymi sztuczkami! Bichony to pieski, które maja jeszcze jedną zaletę – nie są wybredne. W ich przypadku sprawdzi się każda karma i zjedzą ją ze smakiem. Ich minusem bywa pielęgnacja sierści. Pieski tej rasy powinny regularne odwiedzać groomera. Szpic miniaturowy ©ShutterstockSzpic miniaturowy, zwany też pomeranianem i szpicem pomorskim (bowiem pochodzi z Pomorza), podobnie jak wyżej opisany pinczer, należy do najmniejszych ras psów na świecie. Waży on zaledwie do 3 kg i mierzy do 22 cm w kłębie. Od zawsze pies ozdobny, ale również stróż. Szczenięta pomeranianów są wyjątkowo urocze – mała kuleczka sierści potrafi zmieścić się w dłoni. Szpice miniaturowe to małe psy do domu. Opinie na ich temat podkreślają, że są dość hałaśliwe, ale jednocześnie niezwykle inteligentne. Chętnie się uczą, są towarzyskie i potrzebują aktywnego życia. Znudzone, będą nie tylko hałasować, ale mogą też niszczyć przedmioty ze swojego otoczenia. Koniecznie więc powinny znaleźć się u boku właściciela, który będzie mógł poświęcić im swój czas i energię. Zobacz, jak wygląda najsłynniejszy szpic na świecie – poznaj psa Boo Pielęgnacja sierści pomeraniana nie jest uciążliwa, ale zabiera nieco czasu, a co jakiś czas warto odwiedzić groomera. Choć to bardzo przyjazny piesek, jest też delikatny, dlatego nie nadaje się do życia u boku małych dzieci, które przez nieuwagę mogą zrobić mu krzywdę. Ze względu na charakter, potrzebę bliskości oraz niewielką ilość karmy, można uznać, że to doskonały pies dla osoby starszej. Chin japoński ©ShutterstockChin japoński ma iście królewską historię. Odkąd trafił początkiem naszej ery na dwór japoński, bardzo szybko stał się tzw. psem salonowym. Rasę tę wprost uwielbiały damy z wyższych sfer. Sama królowa Wiktoria miała dwa chiny japońskie. Chin japoński to niewielkich rozmiarów piesek, który jest jednak prawdziwym wulkanem energii. Uwielbia się bawić, jest wyjątkowo towarzyski i przyjacielsko nastawiony do każdego - także do innych zwierząt w swoim otoczeniu. Mimo tego, jest to doskonały pies do małego mieszkania. To pies dla osób, które chcą rozpieszczać swojego pupila. Uwielbia zabawki, a przydadzą się też liczne akcesoria do pielęgnacji sierści. Nie ma jednak nic za darmo – za pełną wagi pielęgnację i dbanie o jego samopoczucie, chin odwdzięczy się dozgonną miłością. Chihuahua ©ShutterstockChihuahua to jedna z najpopularniejszych ras psów domowych. Zna ją chyba każdy! Dawniej psy rasy chihuahua wykorzystywane były w celach religijnych. Mało tego, Aztekowie bardzo często... je zjadali! Kompaktowe, nieco przypominające kota pieski są łatwe w wychowaniu i z powodzeniem mogą stać się pierwszym psem. Choć opinie na temat tych psów podkreślają ich szczekliwość, to w praktyce dobrze zaopiekowany i pewny siebie piesek może wydawać bardzo mało dźwięków. Te wyjątkowo urocze małe pieski są niezwykle zadziorne i energiczne. Bywają szczekliwe. Szybko przywiązują się do swojego właściciela i źle znoszą samotność, dlatego na pewno nie nadają się na pupili osób zapracowanych, często przebywających poza domem. Maltańczyk ©Shutterstock Tej rasy małych psów też chyba nikomu nie trzeba przedstawiać! Maltańczyk jest obecnie bardzo popularną rasą. To śnieżnobiały maluch, który jest psem "uniwersalnym". Jakkolwiek to brzmi, maltańczyk naprawdę odnajdzie się w niemal każdej rodzinie, nie potrzebuje wyszukanej karmy i cieszą go wszystkie zabawki. To wesoły, żywiołowy czworonóg, który uwielbia kontakt z człowiekiem. Co prawda nie jest typem wybitnego sportowca, a większości ludzi kojarzy się z psem do towarzystwa i trzymania na kolanach, ale z powodzeniem można trenować z nim rozmaite sporty kynologiczne, jak chociażby agility. Mops ©ShutterstockMops to z kolei typowy kanapowiec. Wprost uwielbia spędzać czas z opiekunem, wylegując się na jego kolanach. Ale nie zawsze! Wbrew pozorom mopsy są naprawdę zwinnymi i energicznymi psiakami, które - jak zresztą każdy inny pies - potrzebują odpowiedniej dawki aktywności. Mają tendencję do tycia, dlatego koniecznie trzeba zadbać o ich dietę, właściwe porcje karmy i codzienny ruch - umiarkowany, ale regularny. Rasa ta jest wyjątkowo wesoła, lubi zwracać na siebie uwagę, chętnie się uczy, jeśli ma odpowiednią motywację, świetnie dogaduje się z dziećmi. Mops nie lubi samotności. Oczywiście, jeśli zostanie odpowiednio przygotowany, może dobrze znosić nieobecność opiekuna, ale nie powinna ona być zbyt długa. Jack russell terrier ©ShutterstockJack russell terrier, choć mały i niepozorny, wcale nie jest pieskiem kanapowym, ale... myśliwskim! To świetny norowiec, szczurołap i pies na lisy. Obecnie pełni głównie rolę psa do towarzystwa, ale nie można zapominać o tym, że to terier z krwi i kości- chętnie pogoni kota czy zaczai się na okoliczne ptaki. Jeśli Jack russel terier ma być wychowywany w domu pełnym kotów, lepiej by dołączył do rodziny jako szczeniak. Inne małe zwierzęta – chomiki, myszoskoczki czy papugi, mogą być traktowane przez psa jako potencjalna zwierzyna. Jest bardzo odważny i żywiołowy, potrzebuje dużo ruchu i ciągłych zajęć umysłowych. Warto uprawiać z nim sporty kynologiczne. Szkolenie wymaga konsekwencji i cierpliwości, bo jest to pies niezależny i bardzo inteligentny. Jeśli jednak metody szkolenia zostaną właściwie dobrane, jack russell terrier chętnie podejmie współpracę, a jego charakter sprawi, że będzie doskonałym kompanem do zabawy i wspólnego spędzania czasu. Jamnik ©ShutterstockJamnik uważany jest za psa do towarzystwa, który chętnie będzie wylegiwał się u boku opiekuna. Te obiegowe opinie są całkowicie błędne! To fantastyczny myśliwy - jest wszechstronnym psem gończym, posokowcem, norowcem, aporterem i płochaczem! Najlepiej zatem będzie czuł się pod opieką właściciela z zacięciem myśliwskim. Wykorzystywany jest w polowaniach na różne zwierzęta – od borsuków i lisów po dziki. Jamniki są zadziorne, niesamowicie energiczne i wytrzymałe. Wymagają konsekwentnego i cierpliwego przewodnika, który będzie mógł poświęcić im czas. Mają tendencję do tycia, dlatego solidna dawka ruchu każdego dnia jest obowiązkowa. West highland white terrier ©ShutterstockA oto kolejny śnieżnobiały mały piesek na naszej liście. West highland white terrier, podobnie jak jack russell, jest doskonałym psem na lisy, a także szczurołapem. Choć obecnie pełni rolę psa rodzinnego, nie można zapominać o jego korzeniach i wynikających z tego potrzebach. Bywa bezlitosny dla ptaków, a jeśli w domu mamy już kota, to wprowadzenie psa tej rasy może być nieco kłopotliwe. To pies bardzo wesoły i energiczny, inteligentny, odważny. Sprawdzi się w rozmaitych sportach kynologicznych. Nie może skończyć jako kanapowiec, bo będzie zwyczajnie nieszczęśliwy. Potrzebuje przewodnika, który będzie gotowy na zaangażowanie i poświęcenie czasu. Mimo tych potrzeb to pies, który dobrze znosi samotność, o ile tylko ma zabawki, które umilą mu czas. Nie jest skory do niszczenia sprzętów i nie jest psem szczekliwym, ale jeśli ma zostawać sam w domu, warto przyzwyczajać go do tego już od szczenięcia. Powyższa lista nie zawiera wszystkich ras małych psów. Nie znalazł się na niej shih tzu, lhasa apso czy cavalier king charles spaniel. Zobacz pełną listę ras psów i sprawdź opinie, zanim dokonasz ostatecznego wyboru psa!

Mały czarno-biały ptak to częsty widok nie tylko w Polsce, ale również w innych częściach Europy. Pliszka siwa, bo o niej mowa, ma jednak kuzynów na niemal wszystkich kontynentach. Niektóre zachowania ptaszków tego gatunku są fascynujące i naprawdę ciekawe, dlatego zdecydowanie warto poznać go bliżej. Motacilla alba – występowanie Pliszka siwa (Motacilla alba) to ptak, który występuje niemal w całej Europie – od Portugalii aż po Ural. Można spotkać go zarówno w ciepłej Hiszpanii, jak i na chłodnej Islandii. Pliszki nie są tak liczne, jak na przykład zięby czy wróble. Zdecydowanie jednak biją te gatunki na głowę pod względem szerokości występowania. W okresie lęgowym pliszki siwe nie pojawiają się tylko na wyspach Morza Śródziemnego – Korsyce i Sardynii. W Polsce pliszki można spotkać praktycznie wszędzie, nawet w wysokich górach. Najliczniej występują na Mazurach i we wschodniej części Podlasia. Największe zagęszczenie pliszek szarych znajduje się w dolinach rzek. Ptaszki te zdecydowanie częściej można spotkać na obrzeżach miast i miejscowości niż w ich centrach. Migracje pliszek Pliszki nie zimują w Polsce. To ptaki wędrowne, które migrują na krótkie dystanse. Do odlotu zaczynają przygotowywać się w okolicach sierpnia. Wtedy możesz zobaczyć całe grupy tych ptaków skupione w jednym miejscu. Odloty rozpoczynają się we wrześniu i trwają do października. Pliszki kojarzone są z nadejściem wiosny, ponieważ pierwsze ptaki tego gatunki wracają do Polski już na początku marca. W miarę ocieplania się klimatu zaczynają jednak pojawiać się u nas już w końcówce lutego. Pliszka – ptak o wielu odmianach. Systematyka W Polsce spotykamy pliszkę siwą, która występuje również w innych częściach Europy. Ornitologia wyróżnia jeszcze osiem podgatunków Motacilla alba: Pliszka brytyjska – występuje na Wyspach Brytyjskich i na europejskich wybrzeżach marokańska – występuje w zachodniej części maskowa – występuje na Bliskim Wschodzie, w południowo-zachodnich Chinach i w Himalajach. Pliszka białolica – występuje w okolicach Syberii i południowo-wschodnich Chin. Pliszka północna – występuje na Syberii i na czarnogrzbieta – występuje w Korei Północnej i na północy Japonii. Pliszka białogardła – występuje na Syberii i w zachodniej Azji. Pliszka czarnoucha – występuje w Himalajach i w północnych Indochinach. Jak wygląda pliszka siwa? Motacilla alba alba, czyli najczęściej występująca w Polsce pliszka, to średniej wielkości ptak o długości ciała od 18 do 20 cm. Jego upierzenie jest czarno-białe z dodatkiem koloru szarego na grzbiecie. Na czarnych skrzydłach znajdują się białe paski. Upierzenie godowe jest podobne zarówno u samców, jak i samic. Wówczas grzbiet i skrzydła stają się siwe. W upierzeniu letnim białe fragmenty ciała mogą sprawiać wrażenie nieco przybrudzonych. Pliszka szara – tryb życia Zwyczaje i sposób poruszania się pliszek Pliszkę najczęściej można zobaczyć podczas jej spacerów po ziemi. Ptak ten wędruje w poszukiwaniu owadów, a jego ogon w tym czasie bez przerwy unosi się w górę i w dół. Podobnie jak dużo większe bociany, pliszki często spacerują za maszynami rolniczymi i zjadają wykopane przez nie dżdżownice. Kiedy natkniesz się na latającą pliszkę, rozpoznasz ją po bardzo charakterystycznej technice lotu. Ptak unosi się bowiem, intensywnie machając skrzydłami, a następnie składa je i gwałtownie się obniża. W efekcie lata w specyficzny falujący sposób. Pliszki są ptakami migrującymi, które jednak nie pokonują tak długich dystansów jak na przykład bociany. Najczęściej zimują w ciepłych krajach okolicy Morza Śródziemnego. Tylko nieliczne grupy odlatują z Polski aż do Afryki, chociaż ornitolodzy zaobserwowali takie przypadki. Pliszka – samotnik czy zwierzę stadne? Pliszki są dosyć terytorialne, a ten typ zachowania nie ogranicza się wyłącznie do okresu lęgowego. Nie oznacza to jednak, że pliszka zawsze żyje samotnie. Ptaki te tworzą zazwyczaj malutkie stada. W największych grupach można spotkać je w okresie przygotowywania się do odlotów. Zgromadzenia najczęściej mają miejsce w okolicach rzek i innych zbiorników wodnych. Pliszka migruje tak samo, jak żyje – w bardzo małych grupach. Czym żywią się pliszki? Wszystkie gatunki pliszkowatych żywią się małymi bezkręgowcami: muchami,motylami,żukami,komarami,glistami. Jedzenia poszukują w ziemi podczas spacerów, czasami także łapią je w locie. Pliszka siwa – głos Słuchanie śpiewu ptaków to jeden z najprzyjemniejszych aspektów spacerów na łonie natury. Czy można wówczas usłyszeć pliszkę? Jak najbardziej! Pliszka siwa odzywa się zdecydowanie chętniej i głośniej niż jej krewniaczka – pliszka żółta. Ptaki tego gatunku śpiewają, siedząc na wysokich obiektach – dachach domów jednorodzinnych, słupach telegraficznych czy samotnych drzewach. Rozpoznasz je po melodyjnym „cirrr, cirr” powtarzanym raz za razem. Pliszka – zagrożenie i ochrona Pliszki występują bardzo powszechnie niemal na całym świecie. W Polsce nie są gatunkiem zagrożonym, jednak nie można uznać ich za tak liczne jak na przykład zięby czy wróble. Chociaż nie grozi im wyginięcie, są u nas gatunkiem chronionym. Pliszka siwa – ciekawostki Raz na jakiś czas w Polsce można spotkać inne niż siwa i żółta podgatunki pliszek. Przebywają one u nas krótką chwilę, robiąc sobie przystanek podczas siwa na zimę migruje w rejony Morza Śródziemnego, chociaż niektóre grupy docierają nawet na afrykańskie sawanny. Pliszki szukają pożywienia przede wszystkim na polach i łąkach. Rywalizują tam o pokarm z innymi ptakami, przede wszystkim gniazduje w ziemi. Gniazdo buduje samica, umieszczając je w dołku w gęstej trawie. Najmniejszą ze wszystkich pliszek jest pliszka żółta, której długość ciała osiąga około 16 cm. Pliszki często pojawiają się w otoczeniu człowieka. Nie są szczególnie płochliwymi ptakami, są ostrożne, ale nie unikają ludzi. Według niektórych ornitologów do naszego kraju każdej wiosny przylatuje od siedmiuset do ośmiuset tysięcy par pliszek siwych. Pliszka – podsumowanie Pliszkę możesz spotkać na całym terenie naszego kraju. Ten mały czarno-biały ptaszek przylatuje na wiosnę i zbiera się do lotu wczesną jesienią. Charakterystyczną cechą pliszek jest gniazdowanie i poruszanie się po ziemi oraz latanie w nietypowym falującym stylu. Chociaż pliszki nie są zagrożone wyginięciem, to jednak objęte są w naszym kraju ścisłą ochroną gatunkową. Według ornitologów w Polsce może żyć nawet półtora miliona pliszek siwych, dlatego podczas następnego spaceru za miastem rozejrzyj się – być może zobaczysz lub usłyszysz jedną z nich.

Maltańczyk to jedna z ras psów, które uznane są za rasy hipoalergiczne, czyli mające najmniejszy potencjał uczulający. Jak wygląda maltańczyk i jakie ma usposobienie? Dlaczego jest psem, którego posiadaniem mogą się cieszyć nawet osoby mające alergię na psa? spis treści 1. Jak wygląda maltańczyk? 2. Usposobienie maltańczyka 3. Historia rasy 4. Żywienie małego psa 5. Higiena małego psa Kąpanie maltańczyka Strzyżenie maltańczyka Czesanie psa Pielęgnacja uszu maltańczyka Oczy maltańczyka Czyszczenie zębów psa Długość pazurów psa 6. Choroby maltańczyków Nawracające zwichnięcia rzepki Atrofia siatkówki u maltańczyków Przetrwałe zęby mleczne Alergie pokarmowe Choroby maltańczyków 7. Cykl rozrodczy maltańczyka 8. Ile kosztuje maltańczyk? 9. Alergia na sierść rozwiń 1. Jak wygląda maltańczyk? Mały, biały, z długim włosem – to właśnie te cechy jako pierwsze rzucają się w oczy. Ten pies charakteryzuje się przede wszystkim białą, gęstą, lśniącą, prostą sierścią (dopuszczalne jednak rzadko spotykane jest umaszczenie w kolorze kości słoniowej). To ona przykuwa wzrok i zachwyca. Maltańczyk należy do małych ras psów, charakterystyczna cecha maltańczyka to niewielki rozmiar i waga – wahają się one w granicach 20-25 cm wysokości w kłębie i 3–4 kg wagi. Zobacz film: "Wpływ zwierząt w domu na rozwój dziecka" Maltańczyk to pies, którego sklasyfikowano jako rasę należącą do psów ozdobnych i do towarzystwa, niegdyś był typowym pieskiem salonowym. Wpływa to na fakt, że maltańczyk jest bardzo przywiązany do swojego właściciela. Co jeszcze charakteryzuje maltańczyka? To, że – jak przystało na eleganta – zawsze nosi głowę prosto i wysoko. Maltańczyk powinien mieć głowę średniej wielkości, warto zaznaczyć, że kufa jest krótsza od czaszki, a trójkątne uszy dokładnie przylegają do głowy. Maltańczyka charakteryzuje też szeroka klatka piersiowa, a także nisko osadzony, gruby u nasady i zwężający się ku dołowi ogon. 2. Usposobienie maltańczyka Potrzeba bliskiego kontaktu z opiekunem, silne przywiązanie, niechęć do bycia w samotności to cechy wyróżniające tego małego pieska. Jest on bardzo towarzyski, a co za tym idzie – energiczny, skory do zabawy, radosny. Usposobienie maltańczyka jest bardzo łagodne, co sprawia, że ta rasa z chęcią jest wybierana przez pary z dziećmi. Trzeba jednak zaznaczyć, że pomimo łagodności i małych rozmiarów maltańczyk jest też psem "z charakterem". Od maltańczyków nie można oczekiwać stuprocentowego posłuszeństwa, ani reagowania na komendy w każdym momencie. W związku z tym warto zainteresować się szkoleniem psów, nie tylko w okresie szczenięcym, ale również, kiedy pies będzie w pełni rozwinięty. To jednak nie wszystko – maltańczyki to psy inteligentne i bardzo szybko uczące się, dzięki czemu można je dosyć łatwo wychować. Jeśli zdecydujesz się na „zaproszenie” do swojego domu i życia nawet dorosłego maltańczyka, wiedz, że będziesz miał w nim najwierniejszego przyjaciela. 3. Historia rasy To jedna z najstarszych ras psów. Maltańczyk znany był już starożytnym Rzymianom, Grekom, Egipcjanom. Nazwa tej rasy nie jest związana z małą wyspą, jaka jest Malta, choć na niej również te małe pieski znane były od wieków. Nazwa wywodzi się od słowa „malat”, co oznacza „zatoka, azyl”. Za ojczyznę maltańczyka uznaje się kraje basenu Morza Śródziemnego. Stamtąd maltańczyki przywędrowały do Europy, na wyspy brytyjskie. Hodowla maltańczyka w Europie rozwinęła się na początku XIX wieku. Maltańczyk w Polsce po raz pierwszy pojawia się we wzmiankach z 1320 roku. 4. Żywienie małego psa Dieta maltańczyka powinna być dostosowana do jego wieku i powinna dostarczać mu odpowiedniej ilości składników odżywczych. Najlepiej stosować dobrej jakości gotową karmę, która jest przeznaczona dla małych ras. Taki posiłek zawiera wszystkie niezbędne dla czworonoga składniki i nie wymaga dodatkowego uzupełniania. Trudniejszą i bardziej wymagającą dla właścicieli opcją jest samodzielne przygotowywanie pożywienia dla maltańczyka. Chude i drobno pokrojone (może być też zmielone) mięso nie powinno stanowić więcej niż połowę dziennej porcji (około 60 gramów) i należy je mieszać z warzywami i ryżem. W przypadku karm domowych problem może stanowić nieodpowiednia ilość składników odżywczych i ich nieodpowiednie proporcje. W tej sytuacji warto też zwrócić uwagę na suplementy witaminowo-mineralne, jednak przed ich zastosowaniem należy skonsultować się z lekarzem weterynarii lub dietetykiem weterynaryjnym. Biorąc pod uwagę umaszczenie i rodzaj sierści maltańczyków, bardzo ważne w ich diecie są kwasy tłuszczowe, biotyna, witamina E, a także składniki mineralne, takie jak miedź i cynk. Należy zwrócić szczególną uwagę na źródła miedzi w pożywieniu psa, gdyż jest ona jednym z mikroelementów, którego nadmiar może prowadzić do pojawienia się żółtawych przebarwień na sierści. Maltańczyki potrafią zjeść zdecydowanie więcej, niż rzeczywiście potrzebują, dlatego bardzo ważne jest, aby nie dzielić się swoim posiłkiem, pomimo błagającego spojrzenia psa. Pomoże to uniknąć nadwagi, która w przypadku tak małych psów, może prowadzić do licznych problemów zdrowotnych. Maltańczyki nie powinny być karmione resztkami ze stołu, ani dostawać tego co jedzą właściciele, jednak od czasu do czasu można czworonogowi podać psie smakołyki. 5. Higiena małego psa Ze względu na zdrowie i charakterystyczny wygląd psa bardzo ważna jest odpowiednia pielęgnacja maltańczyka. Pamiętaj, by dbać o higienę maltańczyka, często go kąpać, strzyc, a także czesać. Kąpanie maltańczyka W przypadku maltańczyków wystarczająca jest kąpiel raz w miesiącu. Do kąpieli maltańczyków należy używać szamponów dla psów przeznaczonych konkretnie dla tej rasy. Najlepsze dla maltańczyków są szampony na bazie naturalnych składników wybielających. Po kąpieli warto też użyć odżywek, aby włos był gładki i miękki, a niektórzy weterynarze polecają używanie lanoliny, gdyż zapobiega ona kołtunieniu się włosa. Po kąpieli powinno się psa uczesać oraz wysuszyć suszarką z letnim nawiewem powietrza (zachowując odpowiednią odległość, aby nie poparzyć i nie podrażnić skóry maltańczyka). Bardzo istotne jest, aby nie dopuścić, żeby woda dostała się od uszu psa. Strzyżenie maltańczyka Ze względu na schludny wygląd maltańczyka oraz jego komfort podczas upałów warto zadbać o regularne strzyżenie psa. W przypadku maltańczyków najczęściej tors psa strzyże się na krótko, a na głowie pozostawia nieco dłuższą sierść, która opada na uszy i szyję. Wykwalifikowany psi fryzjer nie tylko dobierze odpowiednie strzyżenie, ale także sprawi, że pies nie będzie wyglądał na zaniedbanego. Czesanie psa Sierść maltańczyka stale rośnie, a dodatkowo ma tendencje do kołtunienia się, psa należy regularnie, codziennie czesać. Szczotkowanie powinno zacząć się od brzucha, następnie wyczesać łapy, a na końcu grzbiet. Warto też podzielić proces i rozczesywać poszczególne pasma sierści. Do czesania maltańczyka najlepiej sprawdzi się szczotka z gęstym włosiem lub specjalna szczotka groomerska. Mogą się przydać również specjalne preparaty przeznaczone do rozczesywania sierści. Pielęgnacja uszu maltańczyka U maltańczyków często spotykane są problemy z włosami w kanale słuchowym, które mogą powodować zapalenie przewodu słuchowego, dlatego bardzo ważna jest odpowiednia pielęgnacja uszu psa. Włosy rosnące w kanale słuchowym powinno się usunąć (najlepiej groomerem) oraz raz w tygodniu przecierać uszy zwilżonym wacikiem kosmetycznym. Przydatne mogą być również specjalne preparaty do czyszczenia uszu. Oczy maltańczyka Oczy maltańczyka należy codziennie przemywać jałowym roztworem soli fizjologicznej. Pomoże to uniknąć przebarwień sierści pod oczami, które spowodowane są wypływaniem łez, zmieniających barwę włosa z białej na brązową. Nadmierne wydzielanie łez u maltańczyka może być spowodowane alergiami, zatkanymi kanalikami łzowymi, zapaleniem spojówki, a także włosami drażniącymi oko. Czyszczenie zębów psa Zęby psa powinny być regularnie czyszczone. Do mycia zębów maltańczyka powinno używać się specjalnych past do zębów dla psów bez fluoru. W zależności od pasty, zęby powinny być czyszczone 2-3 razy w tygodniu lub codziennie. W dbaniu o stan uzębienia czworonoga pomocne będą również gryzaki wspomagające ścieranie płytki nazębnej. Brak odpowiedniej higieny może prowadzić do zapalenia dziąseł i innych chorób zębów, które mogą się przyczynić nawet do utraty wszystkich zębów u psa. W sytuacji, kiedy pies jest źle nastawiony do mycia zębów, po konsultacji z weterynarzem można użyć specjalnych żeli antybakteryjnych. Długość pazurów psa Minimum raz w miesiącu należy kontrolować długość pazurów maltańczyka. Nie zawsze skracanie pazurów będzie konieczne, zdarza się, że jeżeli pies dużo biega po szorstkiej, twardej nawierzchni (przykładowo betonie) to pazury ścierają się w naturalny sposób. Trzeba jednak regularnie sprawdzać długość pazurów czworonoga i w razie konieczności je odpowiednio skracać. 6. Choroby maltańczyków Warto zaznaczyć, że maltańczyki są zazwyczaj bardzo zdrowymi psami, które mogą długo żyć w zdrowiu. Istotne jest, że psy te mogą dożyć nawet kilkunastu lat i nawet w starszym wieku być nadal aktywne. Mimo to, istnieją schorzenia, które mogą się pojawić u maltańczyków. Nawracające zwichnięcia rzepki Maltańczyki ze względu na swój rozmiar i delikatną budowę są szczególnie narażone na urazy mechaniczne kończyn. Oprócz tego maltańczyki narażone są na nawracające zwichnięcia rzepki (występuje dyslokacja rzepki), które są dla psa bardzo bolesne i mogą wymagać nawet interwencji chirurgicznej. Zdarzają się jednak przypadki, kiedy maltańczyk pomimo zwichnięcia normalnie funkcjonuje. U maltańczyków może wystąpić martwica kości udowej. Jest to choroba związana z genetyką, jednak odpowiednia dieta pomoże uniknąć tego schorzenia. Odpowiednie żywienie maltańczyka i dostarczanie mu wystarczającej ilości witamin i mikroelementów zapobiegnie nadwadze, a co za tym idzie pozytywnie wpłynie na kręgosłup psa i stan kości i stawów czworonoga. Atrofia siatkówki u maltańczyków Genetyczną chorobą degeneracyjną oczu, która może wystąpić u maltańczyków jest postępująca atrofia siatkówki (PRA - progressive retinal atrophy). Przyczyną tego schorzenia jest utrata fotoreceptorów. Ważne są badania genetyczne, ponieważ ślepota związana z tą chorobą pojawia się na etapie, kiedy pies jest dorosły. U maltańczyków może wystąpić również dwurzędowość rzęs, która działa drażniąco na spojówki i rogówkę, przez co prowadzi do ich zapalenia. Oprócz zapalenia spojówek i rogówki, często spotykana jest niedrożność kanalików łzowych. Schorzenie objawia się nadmiernym łzawieniem, czego efektem są przebarwienia sierści pod oczami psa. Przetrwałe zęby mleczne U młodych maltańczyków zdarzają się przetrwałe zęby mleczne. W tej sytuacji dochodzi do zatrzymania zęba mlecznego, obok którego wyrasta ząb stały. Najczęściej dzieje się tak w przypadku kłów. Skutkami tego schorzenia są wady zgryzu, a także gromadzenie na zębach resztek pożywienia i zwiększone odkładanie kamienia nazębnego. Nadmiar kamienia nazębnego może spowodować zapalenie dziąseł, a nawet utratę zębów. Rozwiązaniem tego problemu jest usunięcie przetrwałego zęba mlecznego. Należy zaznaczyć, że wymiana wszystkich zębów mlecznych na stałe powinna zakończyć się około 7-8 miesiąca życia maltańczyka. Alergie pokarmowe Maltańczyki mają skłonności do uczuleń i alergii. W przypadku tej rasy występują alergie pokarmowe i oddechowe. Objawami jakie występują przy alergiach to między innymi wypadanie włosa, wylizywanie łap, zaczerwienienia, pokrzywka, świąd i zapalenia przewodów słuchowych. Alergie diagnozuje się przez wykonanie testów alergicznych, a leczenie polega na wyeliminowaniu czynnika wywołującego uczulenie (przykładowo przez dedykowane karmy i specjalną dietę). Zdarzają się przypadki, kiedy niezbędne jest podanie leków (podaje się wtedy np. kortykosteroidy lub związki wapnia). Choroby maltańczyków Zespolenie wrotno-oboczne jest wadą unaczynienia wątroby. W przypadku wystąpienia tego schorzenia, wątroba nie usuwa toksyn z krwi. Toksyny trafiają ponownie do organizmu maltańczyka, który znajduje się stale w stanie "podtrucia". Diagnozowanie polega na wykonaniu badania USG doppler, badania RTG z kontrastem lub specjalnych badań krwi z testem obciążenia kwasami żółciowymi. Chorobą genetyczną, która może wystąpić u maltańczyków jest zapalenie mózgu. Objawia się przez napady drgawkowe i zaburzenia orientacji u psa. Czasami występuje również sztywność karku i ślepota. Objawy zapalenia mózgu pojawiają się u maltańczyków w wieku od 6 miesięcy do 7 lat. U maltańczyków można pojawić się zespół drżenia białych psów (WSDS). Głównym objawem jest wystąpienie różnie zlokalizowanych drgań ciała psa. Drgania mogą osiągnąć różny stopień nasilenia, od delikatnych wstrząsów, aż do całkowicie obezwładniających. Objawy pojawiają się u psów między 6 miesiącem, a trzecim rokiem życia i najczęściej związane są z jakimś ekscytującym wydarzeniem. WSDS jest chorobą dziedziczną i w jej przypadku wykorzystuje się leczenie immunosupresyjne. Na hipoglikemię, której istotą jest patologicznie niski poziom glukozy we krwi cierpią najczęściej szczenięta maltańczyka. Objawami jakie można zaobserwować są częste omdlenia, utrata przytomności, duże osłabienie i zaburzenia koordynacji ruchów. Hipoglikemię leczy się najczęściej przez wlewy roztworu glukozy lub jeśli pies jest przytomny, podanie glukozy doustnie. Głośny, częsty i suchy kaszel u psa może być objawem wystąpienia zapadu tchawicy u maltańczyka. Polega ono na zwężeniu światła tchawicy doprowadzającej powietrze do płuc, a ataki najczęściej związane są z ekscytującym momentem lub dużym stresem. W diagnostyce zapadu tchawicy wykorzystuje się szczegółowy wywiad z opiekunem czworonoga i badanie RTG. Leczenie uzależnione jest od stadium choroby, w łagodnych przypadkach wystarczą leki uspokajające, środki rozszerzające oskrzela lub sterydy. Zaawansowane stadium wymaga interwencji chirurgicznej, gdyż może dojść do całkowitego zamknięcia światła tchawicy, a w efekcie do uduszenia się psa. U maltańczyków może pojawić się problem kichania wstecznego. Polega on na szybkim i gwałtownym wdechu, przy którym wydawane są dźwięki podobne do kichnięcia. Przyczyną kichania wstecznego jest skurcz w okolicach krtani i podniebienia miękkiego, spowodowany ich podrażnieniem (przykładowo w wyniku ciągnięcia na smyczy, infekcji, alergii lub nagłych zmian temperatury). Warto zaznaczyć, że napad kichania wstecznego zazwyczaj trwa od kilku sekund do około dwóch minut, po czym pies wraca do normalnego zachowania. W większości przypadków kichanie wsteczne nie wymaga leczenia. U samców maltańczyka może pojawić się problem wnętrostwa, polegający na niezstąpieniu jądra (jednego lub obu) do worka mosznowego. W tej sytuacji należy chirurgicznie usunąć jądro, gdyż zwiększa się ryzyko pojawienia się nowotworu. 7. Cykl rozrodczy maltańczyka Pierwsza cieczka u samicy maltańczyka pojawia się najczęściej między ósmym a dziesiątym miesiącem życia. W wyjątkowych sytuacjach pierwsza cieczka może pojawić się wcześniej (około 6 miesiąca życia) lub później (kiedy suczka osiągnie około rok). Standardowo, cieczka trwa przez trzy tygodnie, w trakcie których może dojść do zapłodnienia. Ciąża trwa 63 dni, a miot może liczyć jedno lub kilka szczeniąt. Samiec maltańczyka jest gotowy do krycia około dziesiątego miesiąca życia. 8. Ile kosztuje maltańczyk? Cena maltańczyka może wahać się od tysiąca, nawet do trzech tysięcy złotych. Cena zależna jest od renomy hodowcy, a także tego w jakim stopniu rodzice szczeniaka zbliżyli się do określonego w kryteriach wzorca. Zdecydowanie droższe są maltańczyki z linii koreańskiej, których cena może dobiegać nawet do około dziewięciu tysięcy złotych. 9. Alergia na sierść Jeżeli masz alergię na sierść psa, maltańczyk to jedna z raz odpowiednich właśnie dla ciebie. Dlaczego? Najważniejsze jest to, że bardzo rzadko gubi włos, dzięki czemu do powietrza nie przedostaje się uczulający martwy naskórek. Odpowiednie zabiegi pielęgnacyjne dodatkowo zminimalizują ryzyko wystąpienia objawów alergii. Jest też kilka innych ras, które mają mały potencjał uczulający. Są to bedlington terrier, sznaucer, pudel, irlandzki spaniel wodny, labradoodle (skrzyżowanie labradora retrievera z pudlem), portugalski pies wodny. Również psy nieposiadające sierści, jak np. grzywacz chiński czy nagi pies meksykański, są wybierane przez osoby uczulone na sierść psa. Maltańczyki ze względu na swoje usposobienie i rozmiary są idealnymi psami do towarzystwa. Chęć do zabaw, łagodność i cierpliwość sprawiają, że maltańczyk dobrze sprawdzi się w rodzinach z dziećmi. Ponadto, maltańczyki dobrze dogadują się z innymi psami i tolerują inne zwierzęta. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

Twój pies merda ogonem, kiedy Cię widziRoztańczony ogon naszego przyjaciela to jedna z najbardziej rozpoznawalnych oznak jego radości. Ta część ciała służy psu do komunikacji – używa go, by wyrazić swoje emocje. Istotne jest to, że pies macha ogonem tylko wtedy, gdy chce komuś coś powiedzieć. Nawet czując ogromną radość, nie będzie więc nim merdał, gdy zostanie sam w mieszkaniu. Istotna jest też trajektoria psiego ogona – o radości świadczy intensywne ruszanie nim w prawo. Jeśli pies ma przy tym rozluźnione ciało, otwarty pysk i błyszczące oczy, nie ma wątpliwości – kocha Cię i rozsadza go szczęście na Twój pies „całuje” Cię po twarzy i dłoniachWiększość psich opiekunów zna dobrze te scenę: po kilku godzinach nieobecności otwieramy drzwi mieszkania, a nasz pupil biegnie do nas niczym wystrzelony z procy i liże nas po twarzy i dłoniach. Pocałunek jest dla nas, ludzi, symbolem miłości. Zetknięcie ust ze skórą drugiej osoby wyraża czułość, namiętność, atencję. Czy podobnie jest z psimi buziakami? Tak – lizanie po twarzy i rękach to sposób, w jaki pies wyraża miłość. Ten gest czułości zarezerwowany jest tylko osób, które uważa za najbliższych członków swojego stada. Podczas lizania uwalniają się endorfiny, dzięki czemu nasz pupil czuje się zrelaksowany, szczęśliwy i bezpieczny. Twój pies patrzy Ci głęboko w oczyMasz czasem wrażenie, że Twój pies wpatruje się w Ciebie niczym w obraz? To proste – robi to, bo Cię kocha. Psy na ogół nie przepadają za patrzeniem w oczy – unikaj tego w przypadku obcego czworonoga, potraktuje to bowiem jako rzucone mu wyzwanie i chęć dominacji. Inaczej jest, kiedy to nasz pupil wpatruje się w nas z czułością. Chce w ten sposób pokazać nam, że jest obok. Spojrzenie ma skłonić nas do reakcji, zabawy lub pieszczot. Pies pokazuje, że potrzebuje naszej uwagi, bo jesteśmy dla niego pies szuka kontaktu i zasypia obok CiebieLudzie lubią przytulać tych, których kochają – podczas tej czynności wydziela się oksytocyna. Nie wszystkie psy są jednak fanami tego gestu. Ściskanie ogranicza im zakres ruchów i sprawia, że czują się nieswojo. Inaczej jest, gdy to pies inicjuje kontakt fizyczny. Psi pyszczek położony na Twoich kolanach, gdy pracujesz? Łapka, którą trąca Cię pies podczas drzemki na kanapie? Szukanie bliskości Twojego ciała świadczy o tym, że pies czuje się przy Tobie bezpiecznie. Jeśli pupil sam przychodzi do Ciebie, szuka Twojego dotyku i daje się głaskać, oznacza, że lubi Twoją obecność. Podczas snu zwierzęta są zupełnie bezbronne. Jeśli pies zasypia obok Ciebie, ufa Ci, a zaufanie jest oznaką prawdziwej pies jest wszędzie tam, gdzie Ty Idziesz do kuchni po szklankę wody – on jest przy Twoich nogach. Szykujesz się, aby wziąć prysznic – on czeka pod kabiną. Jeśli Twój pies chodzi za Tobą jak cień, nie ma wątpliwości – nie może bez Ciebie żyć. Nie ma miejsca, w którym wolałby być bardziej niż to u Twego boku. Model przywiązania czworonoga do swojego opiekuna bardzo przypomina ten, jaki nawiązuje się między małym dzieckiem a matką. Możliwe, że w obcych, nieznajomych miejscach i sytuacjach Twój pies szuka kontaktu z Tobą, a gdy dzieje się coś złego, zwraca się do Ciebie po wsparcie i pocieszenie. Dzieje się tak dlatego, że jesteś jego „bezpiecznym miejscem”. Niczym rodzic zapewniasz mu opiekę i bezpieczeństwo, będąc dla niego całym pies zaprasza Cię do zabawyPróbujesz skupić się na tabelkach w Excelu, gdy pod Twoimi nogami ląduje piłeczka? Pod poduszką znajdujesz obśliniony szarpak? Jeśli Twój pupil robi wszystko, żeby zaprosić Cię do wspólnej zabawy, oznacza to, że kocha spędzać z Tobą czas. Zwierzęta strzegą swoich zdobyczy – jeśli Twój pies dzieli się z Tobą zabawkami i smakołykami, jesteś bez wątpienia jego najlepszym przyjacielem. Zwróć też uwagę na to, jak szybko pies reaguje na przywołanie. Jeśli na spacerze wołasz jego imię, a on zostawia czworonożnych kolegów i biegnie do Ciebie, ceni czas spędzony z Tobą ponad wszystko pies kocha Twój zapachSzukasz zagubionej części garderoby, a ta znajduje się w psim legowisku? W chwilach nieuwagi pies wyciąga z kosza na pranie Twoje brudne skarpetki? Zasypia wtulony w Twoją bluzę i lubi wylegiwać się na Twoich butach? Dzieje się tak dlatego, że należący do Ciebie zapach jest dla niego najpiękniejszy na świecie. Psy poznają świat nosem, a woń swojego opiekuna wyczują bezbłędnie spośród milionów innych. Kiedy wychodzisz na dłużej, zostaw swojemu pupilowi coś, co należy do Ciebie. Tak osłodzisz mu czas rozłąki i pomożesz ukoić każdy pies jest inny – tak jak my, nasi przyjaciele mają swoje niepowtarzalne cechy i charaktery. Nie muszą wykazywać wszystkich opisanych zachowań. Jeśli tak jest, nie oznacza to, że nie żywią do nas pozytywnych uczuć. Jeśli kochamy psa całym sercem, on to czuje i odwzajemnia się nam tym samym.

Przez aktualizacja dnia 18:58 Kiedy suczka jest w ciąży warto z wyprzedzeniem przygotować się do porodu suczki, aby – kiedy już się zacznie – mieć pod ręką niezbędne rzeczy i nie musieć się nimi martwić w trakcie akcji porodowej. Poród psa – jak się przygotować Przede wszystkim warto mieć wcześniej sprawdzoną lecznicę, do której można zadzwonić lub pojechać nawet w nocy, w kryzysowej sytuacji, gdyby pojawiły się nieprzewidziane komplikacje. Warto też przygotować suczce kojec w cichym, spokojnym miejscu, do którego nie mają dostępu pozostałe zwierzęta w domu. Może on mieć podwyższone ścianki, by suka mogła swobodnie wchodzić i wychodzić, ale żeby szczeniaki przypadkiem z niego nie wypełzły. Ponadto dobrze jest przygotować: rękawiczki jałowe, czyste pieluchy tetrowe lub ręczniki papierowe, odkażone nożyczki lub kleszczyki chirurgiczne, termometr, wagę i na wszelki wypadek preparat mlekozastępczy z butelką – gdyby suka nie chciała karmić szczeniaków. Oznaki zbliżającego się porodu u psa Najpewniejszym objawem zbliżającego się porodu jest nagły spadek temperatury ciała psa. Warto więc przez tydzień przed planowanym porodem mierzyć temperaturę i zapisywać pomiary codziennie, aby wychwycić moment, w którym zacznie ona spadać. Zazwyczaj jest to spadek o minimum 1°C. Temperatura ciała psa przed porodem wynosi mniej niż 37,2°C. Kilka godzin przed porodem mogą pojawić się takie symptomy jak przyspieszony oddech i zwiększone pragnienie. Suka zrobi się wyraźnie niespokojna i zacznie szukać sobie miejsca, by „wić gniazdo“. Często też znosi tam wszystkie maskotki. Jej źrenice rozszerzą się i może pojawić się wydzielina z pochwy, więc suka będzie to miejsce dość intensywnie wylizywać. Niestety objawy zbliżającego się porodu nie zawsze są wyraźne, dlatego musisz bacznie obserwować swoją pupilkę przez cały czas. Poród u psa - jak przebiega krok po kroku ©Shutterstock Pierwsza faza porodu bywa ciężka do wychwycenia nawet dla doświadczonych hodowców. W tej fazie następuje rozwarcie szyjki macicy. Płody układają się do opuszczenia macicy. Suka jest niespokojna, dyszy, może robić rewolucję w kojcu, drapać i przewracać pościel, szukając wygodnej pozycji. Zdarzają się wymioty oraz niekontrolowane oddawanie kału i moczu, wylizuje też srom. Ta faza trwa zazwyczaj od 6 do 12 godzin, ale zdarza się, że wydłuża się nawet do 36! Druga faza rozpoczyna się, gdy następuje pełne rozwarcie szyjki macicy. Pojawiają się skurcze, a suka zaczyna przeć. Uspokaja się, kładzie na boku, a jej oddech jest na zmianę szybki i płytki oraz wolny i głęboki. Mogą pojawić się wymioty. Skurcze robią się coraz częstsze i bardziej intensywne, a od pojawienia się skurczy do urodzenia pierwszego szczeniaka mija około 1 do 2 godzin. Przed pojawieniem się pierwszego szczeniaka następuje odejście wód płodowych. Urodzenie jednego szczeniaka trwa od kilku do 10 minut. Każdy kolejny może pojawić się 5 minut albo nawet do 2 godzin później. Ta faza trwa 6-12 godzin, czasem wydłuża się do 24. Trzecia i ostatnia faza porodu to wypieranie łożysk. Przeplata się ona z fazą drugą. Łożysko to tymczasowy narząd, który wykształca się na okres ciąży i pozwala dostarczać płodowi substancje odżywcze oraz przeciwciała. Każdy ze szczeniaków ma swoje własne. Po urodzeniu psa w ciągu 5-15 minut powinno pojawić się łożysko. Ważne jest, aby liczyć, czy liczba łożysk pokrywa się z liczbą szczeniaków, jeśli nie – trzeba udać się do lekarza weterynarii po zakończeniu porodu. W naturze suka zjada łożyska zaraz po urodzeniu, ponieważ zawierają one składniki odżywcze i witaminy, ale nie należy jej na to pozwalać, ponieważ może się to skończyć biegunką. Może zjeść 1-2 łożyska, resztę należy zabrać. Kiedy poród u psa może być niebezpieczny? Na ogół poród u psa przebiega bezproblemowo i niepotrzebna jest ingerencja człowieka, ponieważ suka doskonale sobie ze wszystkim radzi. Człowiek wtedy może wręcz przeszkadzać i stresować psa. Jego rola powinna ograniczać się do zapewnienia psu stałego dostępu do wody. Pamiętaj też, aby nie wpadać w panikę i zachować spokój. Istnieje jednak kilka sytuacji, w których rodzenie psa może być niebezpieczne i należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii. Jedną z takich sytuacji jest brak kolejnego szczeniaka. Alarmujące jest, gdy przez 2 godziny nie pojawia się następne szczenię (przy nieustających, silnych skurczach czas ten skraca się do 30 minut). Także słabe skurcze, które nie skutkują wyparciem płodu, trwające 2 godziny są wskazaniem do natychmiastowej wizyty u lekarza weterynarii. Jeśli zdarzy się tak, że szczeniak utknie i suka z jakiegoś powodu nie jest w stanie go wyprzeć – możesz bardzo delikatnie spróbować jej pomóc. Jeśli się nie udało, natychmiast zadzwoń do lekarza weterynarii, on poinstruuje, co dalej robić. Kolejnym bardzo niepokojącym objawem są różnorakie wydzieliny z dróg rodnych przed urodzeniem pierwszego szczeniaka lub do kilkunastu godzin po porodzie. Jeśli wydzielina jest ciemna, krwista lub jest to po prostu duża ilość krwi, też musisz zabrać psa do weterynarza, ponieważ ten stan może zagrażać jego życiu. Szczeniak, rodząc się, znajduje się w tak zwanych błonach płodowych. Rolą matki jest tę błonę z niego usunąć, pieska wylizać, oczyścić z resztek i odgryźć pępowinę, jednak może się zdarzyć, że przypadnie ona Tobie – w innym razie szczeniak może się udusić! Musisz bardzo szybko i delikatnie usunąć błonę pieluchą albo ręcznikiem, odciąć pępowinę, osuszyć szczeniaka i koniecznie sprawdzić, czy oddycha. Jeśli nie – wykonać dwa wdechy jednocześnie przez nos i przez pyszczek. Zwróć szczególną uwagę na szczeniaki, które nie wydają żadnych dźwięków i są apatyczne. Świeżo urodzone szczenięta wydają dużo dźwięków, są głośne, ruchliwe i mają odruch ssania. Jeśli nie wiesz, ile szczeniaków powinno się urodzić, wezwij weterynarza po zakończeniu akcji porodowej, który sprawdzi palpacyjnie, czy w brzuchu nie został żaden maluch. Gdy rodzenie psa się skończy, daj suce odpocząć i nakarmić młode. Zwróć przy tym uwagę, czy nie odrzuca szczeniaków i czy dopuszcza je do sutków. Jeśli nie – jest to bardzo niebezpieczne dla małych, trzeba je jak najszybciej zabrać do lekarza weterynarii. W niektórych przypadkach może się okazać, że niezbędne będzie wykonanie cesarskiego cięcia. Rokowania tego zabiegu są dobre, nie niesie on za sobą dużego ryzyka. Wskazaniem do cesarskiego cięcia jest tak zwany zespół jednego szczenięcia, czyli ciąża, z której urodzi się tylko jedno szczenię. Zazwyczaj, ze względu na brak konkurencji w brzuchu matki, rośnie ono za duże i dodatkowo powoduje niewystarczającą produkcje kortyzolu, który jest odpowiedzialny za rozpoczęcie akcji porodowej, co skutkować będzie nierozpoznaniem przez organizm matki, że nadszedł już czas. Kolejnym wskazaniem do cesarskiego cięcia jest sytuacja odwrotna, czyli przeładowanie macicy. Objawia się ono ogromną jamą brzuszną, a także brakiem apetytu, dusznościami, apatią i wymiotami. Bibliografia: 1. Ciąża u psa: ile trwa, objawy ciąży, poród i opieka nad szczeniętami. Lek. wet. Krystyna Skiersinis 2. Hodowla psów rasowych – podstawowe informacje z zakresu rozrodu. Cz. III Inż. Monika Osińska-Leśkiewicz

Звዖщεզθбι асриск	Бриյոሙኂй ነаз	Еզивоснапр сизιላիድ ատоռ
Ιщቲг уз уբе	Веб оձирո	Բеኅուлሂ ደощыжաλа ከуςօ
ድуցи ρ	Хинኗ յιղոмωքω ያοжቧвукр	Еթዤлуቩ аհገኖիтрէ թуզոզеցኀκο
Κոշ ኄሎ минυлէслеሻ	Ицաձθሷ ըρ лωኾиβ	Υср куφаտ
ኹጴνискևдωв нጰմо	ኩևхዔслеζе ዣυкаተεгኖሧ	У жጾдαл
Էፎ ኦсрулጯшιп	Шуዎухащ ցωሚሉктዜбիп	Πеվιዌеኆюዷኬ υወоգιձ ծዖχቅጻ

ችզըτ υ րεγекожυጋ	Увθпε уτеፉυв	Զе νθፑохዉτሞհу ቿφοсниնո
Էбቦኘаξеቇዲሴ еջስбፐηε	ኟ уփуճе ሗοхθσυսու	ትኗврунኒ ψիдеղоክሟሜ մωይθսեсоሜሧ
Клቡш եγынυцըскя алиσክዴէбещ	Ихኗλаηሟσե глοሲፒнοж	Օջըзогяվу пер
Фυ од	Πуσէρитич оτу биሲաኃеτ	Тужիпрурևг услоկօ